In "Alleen op de wereld" van Hector Melot krijgt hoofdpersonage Remi de ene opdoffer na de andere te verwerken. Alles wat mis kan lopen in zijn leven, loopt ook mis. Malot kiest trouw voor het slechtste scenario. Soms gaat het even beter, maar even later slaat het noodlot weer toe.
Het boek lijkt hier en daar op een Franse versie van "Oliver Twist". Het verhaal is oorspronkelijk uitgebracht in 1878 en het speelt zich ook in die tijd af. Remi komt als vondeling terecht bij het echtpaar Barberin. Als hij acht jaar is, verkoopt zijn pleegvader hem aan de rondtrekkende artiest Vitalis. Remi krijgt succes bij het publiek als acteur bij de drie circushondjes en aap van zijn nieuwe mentor. Het duurt echter niet lang zijn nieuwe leefwereld stort in elkaar. Veel meer kan ik over de plot niet vertellen zonder alles te verklappen.
Remi vertelt het verhaal zelf, in een eerstepersoons vertelperspectief. Wat opvalt, en misschien eigen was aan de tijd waarin het boek gepubliceerd werd, is de hoeveelheid komma's in zinnen, op plaatsen waar we ze nu zouden weglaten. Dit zorgt echter voor een rustig, kabbelend ritme, als golven die breken op het strand, het water dat op komt zetten en dan weer terugtrekt.
Het boek focust vooral over de verschillen tussen armoede en rijkdom, en over hoop levend houden. Over familie en de kracht van vriendschap. Over eerlijkheid en de geniepige roofdieren die op twee benen onze aarde bevolken. De mooiste stukken in het boek zijn die waarin Remi oog heeft voor zijn omgeving. Deze beschrijvingen van natuur, landschap maar ook de dorpen en steden komen echter minimaal aan bod en eerlijk gezegd had ik er wat meer van willen lezen. Het pittoreske beeld van Frankrijk ontbreekt een beetje, maar in een jeugdboek zou dat misschien wat te saai zijn geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten