Mijn top tien van 2019

10. "The Institute" - Stephen King is een meeslepend boek waarin ik me volledig kon verliezen. Over de vraag: heiligt het doel de middelen? Is het waard een paar mensenlevens op te offeren om er een heleboel mee te redden? Maar kun je ook zeker zijn dat die offers het gewenste resultaat zouden hebben?







9. "All Our Wrong Todays" - Elan Mastai leest als "De Avonturen van Brian Greene".Het hoofdpersonage vertelt rechtstreeks aan de lezer een (in zijn ogen) waargebeurd verhaal over tijdreizen en teleportatie. We krijgen bijna een essay in non-fictie stijl over de wetenschappelijke kant. 

8. "Zonder Liefde" - Stefan Brijs is niet zo slecht als de reviews in kranten en tijdschriften schrijven. Zoek je een persoonlijk verhaal over een zoektocht naar liefde in een doolhof van lust, verlangen, begeerte en vriendschap, dan is dit het boek voor jou.



 
7. "Eleanor Oliphant is completely fine" - Gail Honeyman past niet thuis bij de young adults. Het hoofdpersonage is 31, en er is meer aan de hand dan prille jeugdliefdes. Een liefdesverhaal is het ook niet, ook al is Eleanor heel hard op zoek naar haar droomprins. Ze is misschien te beschrijven als de vrouwelijke versie van Don Tillman, het hoofdpersonage uit de “Rosie”-boeken van Graeme Simsion. Maar ook dat dekt de lading niet. Ze heeft wat elementen van Miranda Hart, en humor is een groot deel van het boek, maar zo ook tragedie.

6. "Bridge of Clay" - Markus Zusak kreeg van mij 5 sterren en een toenmalige eerste plaats in mijn top tien van 2019, maar is toch moeten zakken naar deze vijfde plaats, omdat grote stukken van het verhaal toch net te zweverig waren om stevig op een podium te kunnen staan.





5. "De Goede Zoon" - Rob van Essen heeft me aangenaam verrast. Een intrigerend levensverhaal ingepakt in een semi-science-fiction setting met thema's als identiteit, de dood, seks, en de waarde van kunst.






4. "A Cornish Inheritance" - Terri Nixon is haar beste boek tot nu toe. Ik schrijf dat precies altijd bij haar nieuwe boeken. Terri overtreft zichzelf met dit nieuwe verhaal, nog mooier dan "The Penhaligon Saga". Ze transporteert de lezer niet naar het verleden. Nee, ze brengt het verleden naar ons. Ze kiest die plaats en periode in de geschiedenis en beschrijft ze zo gedetailleerd, ze brengt de personages zo energiek tot leven, dat ze tot in het heden exploderen op de pagina's, in een fictief verhaal dat net zo goed waargebeurd kon zijn.


3. "Reservoir 13" - Jon McGregor is even wennen. Dertien jaar lang volgen we de dagelijkse gang van zaken in een dorpje na de verdwijning van een 13-jarig meisje, een jaar per hoofdstuk. Het boek begint met die verdwijning, en daarna volgt heel snel en kort samenvattend alles wat er in het dorp gebeurd. En ik bedoel ook alles. Van het kleinste stomste ding tot de grootste verandering. Het is moeilijk om de belangrijke van de te verwaarlozen details te scheiden. Soms lijkt niets ertoe te doen. Maar in literatuur bestaat geen toeval, dus alles is belangrijk, is het niet voor het verhaal dan is het omwille van de symboliek.


2. "Zomerlicht, en dan komt de nacht" - Jón Kalman Stefánsson is een indrukwekkende verzameling korte verhalen die het leven in een IJslands dorp verweven. Het concept doet me wat denken aan "Reservoir 13" van Jon McGregor, maar het is minder uitgebreid zowel in personages als in allerhande verwijzingen naar de natuur. Het is een boek over het leven, over de liefde en/of lust die we tijdens dat leven kunnen ervaren, en over sterven. Over onze eigen kleine, individuele plaats in het grote universum. Het boek is soms grappig, vaak pornografisch, af en toe rauw, maar ook geheimzinnig.


1. "Een Ongewoon Huwelijk" - Tayari Jones is het klassieke "Pearl Harbor" verhaal: vrouw wiens man er niet meer is, begint relatie met andere man, tot plots de eerste man terug opduikt. Ja, wat doe je dan? Het is een verhaal waarbij geen enkel einde goed is, want in elk scenario heb je wel een verliezer. Het verhaal is daardoor intrigerend, en de thematiek sprak me enorm aan, ik identificeerde me fel met hoofdpersonage Roy. Ik heb dit boek met plezier twee keer gelezen, en ik zou het best nog een derde keer willen lezen. Ieder boek die me dat gevoel geeft, verdient het op de eerste plaats van een top tien te staan.