Review "Bridge of Clay" - Markus Zusak

* * * * *

Soms lees ik een boek waarvan ik meteen denk, "Waarom lezen we dit niet voor de leesclub of de les Creatief Schrijven?" Pareltjes van verhalen waarbij de pagina's voorbij vliegen, personages die je in vlees en bloed voor je ziet, aangrijpende gebeurtenissen die je laten lachen of huilen.

Ik had hoge verwachtingen voor "Bridge of Clay" van Markus Zusak. Zijn debuut "The Book Thief", ook al verfilmd, kent iedereen wel. Zijn volgende boek, "I Am The Messenger", compleet anders maar een einde dat me omver blies. En nu dus het verhaal van de bruggenbouwer. Het verhaal van de familie Dunbar. Vijf zonen, hun moeder gestorven, hun vervreemde vader weduwnaar nadat zijn eerste huwelijk in een scheiding eindigde. Hun dynamiek, hun eigenaardigheden, hun passies en liefdes.

Vanuit technisch perspectief is het even wennen. Het verhaal wordt verteld door de oudste broer, Matthew Dunbar. Een personage in het verhaal, maar tegelijkertijd een alwetend verteller die alle details over alle andere personages kent. Ik vind het altijd indrukwekkend als een succesvol auteur de regels van het schrijven aan z'n laars lapt. Zoals verwacht is er op het einde een verklaring voor, maar ik vind het wat goedkoop. Het hele einde is wat zweverig; een stijl die wel doorheen het hele boek zichtbaar is maar daar toch wat te ver gaat. Gelukkig krijgt de clou van het verhaal, lang voorspelbaar, toch nog een laatste twist.

Ik vond het geweldig om over de broers te lezen, over de geschiedenis van hun ouders, over de paardenraces. Er zit heel veel in dit boek, terugkerende symbolen, uitgebreide thematiek. Dit boek is een tweede lezing waard, en een bespreking met andere liefhebbers ook.