zondag 27 augustus 2017

Klaprozen

De zon weerkaatst op de witte stenen. Elk een monument voor een verloren leven. Sommige gekend, andere anoniem, maar zelfs daar nog twijfel. Uit pure waanzin en chaos rees deze ordelijke pracht. De koude wind blaast ons om de oren en lijkt het geschreeuw uit het verleden mee te dragen. Het is aartsmoeilijk om voor te stellen hoe alles hier honderd jaar geleden met de grond gelijk was gemaakt en al wat je zag veranderd was in een uitgestrekte grijze derrie verzadigd met de lichamen van soldaten.

Ik wou al langer naar Ieper komen. Toen de ouders van mijn vriendin Nele zich wilden inschrijven voor een tweedaagse begeleide busreis via De Zigeuner en ons uitnodigden, twijfelde ik geen moment: ik wou mee!

Geschiedenis heeft me altijd geïnteresseerd. Als kind las ik tijdens de zomervakantie al doorheen de geschiedenisboeken van het volgende schooljaar. Het oude Egypte en Griekenland genoten mijn voorliefde. Vorig jaar, toen ik nog op Knack geabonneerd was, kocht ik hun speciaal aangeboden box met zes wereldgeschiedenisboeken. Ik hoop zo een beter zicht te krijgen op de waanzin en chaos die we vandaag ervaren. Tijdens de busreis doorheen de Vlaamse velden citeerde Nele Einstein: “Ik weet niet met welke wapens de Derde Wereldoorlog zal worden uitgevochten, maar de Vierde Wereldoorlog zal met stenen en speren worden uitgevochten.”

Tijdens deze twee dagen bezochten we Ieper, Diksmuide en Nieuwpoort. We kwamen in het Bayernwald waar ze ooit 19 mijnschachten onder de Duitse linie lieten ontploffen; Hill 62 met een museum vol gevonden spullen en authentieke loopgraven en een spannende, volledig duistere ondergrondse tunnel; de Dodengang met een kort bezoek aan het museum daar; de Ganzenpoot waar de sluizen werden opengezet; niet alleen de Britse begraafplaats Tyne Cot Cemetery maar ook een Belgische en Duitse om de verschillen op te merken.

De twee gidsen overlaadden ons met informatie en feiten met een vurige passie en trots op hun en onze voorvaderen. Waar de school vroeger niet in slaagde, deden zij wel: ze brachten de oorlog naar huis, niet alleen in het hoofd maar ook in het hart. Iedereen zou hier eens in z'n leven op bezoek moeten komen, om stil te staan bij wat er gebeurd is, hopen dat het niet opnieuw gebeurt, en stilstaan bij het eigen leven en alle problemen relativeren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten