Boeken verslonden in augustus

Ik heb nooit de film "Cold Mountain" gezien, maar toen ik het boek op de boekenverkoop van de bib zag liggen, herinnerde ik me wel de korte inhoud van het verhaal, en het leek me wel interessant om te lezen. Het bleek een romantisch geschreven verhaal over enkele duistere jaren in de Amerikaanse geschiedenis: de burgeroorlog. Romantisch geschreven, niet alleen omdat het gaat over een man en een vrouw die elkaar net gevonden hebben maar dan door de oorlog uit elkaar worden gerukt, waarbij hun hoofdstukken elkaar afwisselen terwijl ze de weg terug naar huis proberen te vinden. Het taalgebruik tekent een eenvoudigere tijd aan met een grote focus op de natuur en haar kleuren, geluiden en geuren. Het concentreert op de menselijke basisbehoeften in plaats van materiële rijkdom. Het vertelt van een tijd waarin mensen nog steeds de mensen waren gebaseerd op henzelf en niet op wat ze wel of niet bezitten. Inmans verhaal neemt het historische perspectief voor zijn rekening, terwijl Ada’s verhaal over de manier van leven gaat. Intellectueel vond ik Inmans verhaal interessanter, maar emotioneel gaf ik meer om Ada’s verhaal en hoe ze samenwerkt met Ruby. Stobrods verhaal trok de aandacht van hen weg en daar vond ik maar niks aan, hoewel het natuurlijk essentieel is voor het einde. De epiloog stoorde me, vooral omdat ik daardoor een happy ending verwachtte die spijtig genoeg uitbleef. Hoe dan ook komt "Cold Mountain" alvast heel hoog te staan in mijn top tien van 2017.


"Het Ministerie van Opperst Geluk" is het eerste boek in de nieuwe reeks bijeenkomsten van de leesclub. Ik had een beetje schrik, omdat het vorige boek van Arundhati Roy me helemaal niet beviel. Maar dit is wel een makkelijker te volgen boek dan "De God van Kleine Dingen". Alleen is de chronologie door elkaar gehusseld, wat het iets lastiger maakt. En sommige dingen en verklaringen lijk ik te hebben gemist of overgeslagen. De personages lijken eerder slechts een middel om te vertellen over de samenleving, cultuur, geschiedenis en politiek in en van Delhi en Kasjmir. Het enige doel van de personages lijkt gewoon op een zo goed mogelijke manier te overleven in die moeilijke wereld. In het begin lijkt Anjum het hoofdpersonage, tot ze plots het podium moet ruimen voor Tilo. De personages wisselen elkaar heel fel af maar komen altijd wel terug, met veel "extra" personages die de bende wat aan elkaar verbinden. Uiteindelijk heb ik niet echt grip op het doel van het boek, of wat de personages willen bereiken, of waartoe het allemaal moest dienen. Het slaagt er niet in me echt te raken. Uitgezonderd een scène waar man en vrouw samen de avond doorbrengen en een beetje filosoferen; dat deed me heel fel denken aan de verhalen op de blog "71revolte" van mijn vriend Bart Winand.