Ploeteren in het slijk

Het lekker zonnetje van zaterdag is in bed blijven liggen. Begrijpelijk; dat is soms ook het enige waar ik zelf zin in heb. Aan de auto's die buiten voorbij rijden hoor ik het: de straten zijn nat. Het regent! Ik heb me ingeschreven voor een wandeling in het Dijleland. Ik sta voor een keuze: het hele plan omgooien, thuis blijven en naar "The Secret Life of Walter Mitty" kijken, de film die ik gisterenavond heb opgenomen, en/of naar de nieuwe aflevering van "Doctor Who" op BBC. Ik hoef mijn appartement niet uit te gaan om me te amuseren. Maar ik mis de laatste tijd wel wat sociale interactie ...

De wandeling wordt georganiseerd door Altero en Singles, met de bedoeling mensen bij elkaar te brengen. Ik heb al een tijdje niets meer van Altero gehoord, daarom wil ik toch wel eens een babbeltje met hen slaan.

Dus: regenbroek en regenjas aan en de auto in. Ik probeer mijn GPS in te stellen maar die vindt het adres van samenkomst niet. Terug naar boven en Google Maps opstarten. Een aanpalende straat opgezocht en die eens proberen. Yes! Ik kan vertrekken.

E314 tot in Leuven, dan een leuk baantje tot in Neerijse: smal, bochtig, opeens een afdaling van 10% en ik voel me in een achtbaan. Ik kijk al uit naar de terugrit in het donker. Ik stel me de vraag: berekenen ze hellingen normaal niet in graden? Is 100% dan 90° misschien? Hoeveel graden is die 10% dan precies? Ik ben te lui om het uit te rekenen ... Als ik het echt wil weten, kan ik het altijd aan mijn schoonbroer vragen.

Brouwerij De Kroon heeft een eigen parking, maar spijtig genoeg iets te klein. Ik keer terug naar de kerk, waar ik nog enkele vrije plaatsen had gezien tijdens het voorbij rijden. Auto netjes geparkeerd en dan te voet verder. Er staat al een klein groepje. Elke minuut groeit die aan. Nog eventjes en het is niet meer bij te houden met hoeveel we precies zijn.

De wandeling gaat van start. Hier blijft het droog maar er staat soms een felle wind. De paadjes zijn met momenten zeer glibberig. De tip van stevige wandelschoenen of zelfs laarzen te dragen kwam niet zomaar. Het slijk zuigt ons naar beneden. Maar als Frodo door de Dead Marshes is geraakt, zullen wij dit avontuur ook wel overleven.

Tijdens de wandeling een paar leuke babbels. Eerst met Annemie, een 65-jarige uit Zonhoven. Daarna met Els, moeder van een 14- en 17-jarige broer en zus, oorspronkelijk uit Wommelgem maar nu uit Leuven. Gesprekken over boeken, co-ouderschap, reizen ... Onze ervaringen in Noorwegen vergeleken. We praten nog over familie, over hobby's, basically over vanalles en nog wat. En zo hoort het ook.

Drie uurtjes later komen we terug aan bij het startpunt. Eventjes naar de auto, regenbroek en -jas inruilen voor gewone kledij, andere schoenen uit en hup, de brasserie binnen. Eerst lekker opwarmen bij een goeie cappuccino. Nog wat napraten over de wandeling. Dan gevulde courgette met couscous en een slaatje binnenspelen. Genieten; ik weet dat ik in 't algemeen veel te weinig groentjes eet, dus dit was een soort inhaalmanoeuvre.

Els en Annemie blijven niet eten, dus nemen we afscheid. Ik zet me tussen een gepensioneerde schoolmeester en een Iraanse vrouw uit Gent. We luisteren naar de man aan de andere kant van de tafel, over zijn dochter die 8 maanden in Nieuw-Zeeland heeft geleefd/gewerkt en nu terug thuis woont en haar draai niet echt vindt. Een bezorgde papa, die haar alleen kan steunen in al wat ze ook kiest.

Één voor één vertrekken de mensen naar huis. Ik zet me nog even langs de organisatoren, Ilse van Altero en Christine van Singles. Uiteindelijk wordt het tijd om naar huis te vertrekken. De dag is voorbij gevlogen, en ik heb totaal geen spijt dat ik niet thuis in de zetel ben blijven hangen. Integendeel. Zulke activiteiten mogen nog vaker de revue passeren.

Donderdag de volgende: Marble Sounds in de Paardenstallen op C-Mine.