dinsdag 19 juli 2022

Recensie "Three Women" van Lisa Taddeo

* * * *
Ooit lazen we tijdens de lessen Creatief Schrijven een stukje uit "Three Women" van Lisa Taddeo omdat het toch verhaaltechnisch heel goed in elkaar zat en van goede kwaliteit was. Maar het betreft hier non-fictie, weliswaar op een heel verhalende wijze overgebracht aan de lezer.

Lisa Taddeo vertelt het verhaal van drie vrouwen die tijdens hun leven iets "speciaals" hebben meegemaakt op seksueel vlak. Na een proloog met een stukje geschiedenis over haar eigen moeder en hoe ze het schrijven van dit boek heeft aangepakt, laat Taddeo de drie vrouwen om de beurt aan het woord in afwisselende hoofdstukken.

Maggie heeft voor de eerste keer seks op zestienjarige leeftijd met een vakantieliefde op Hawaii die dubbel zo oud is. Ze zit in de knoei met haar gevoelens en vertelt uiteindelijk alles in een lange brief aan haar leerkracht. Met alle gevolgen van dien.

Lina leert een jongen kennen, wordt door hem meegevraagd naar een feestje, wat uiteindelijk geen feestje blijkt te zijn maar drie andere jongens die haar dronken voeren. Deze ervaring beïnvloedt haar verlangens op het gebied van liefde en lust voor de rest van haar leven.

Sloane geraakt pas opgewonden tijdens seks met haar man als er een derde persoon bij komt, omdat ze zichzelf constant te min voelt omwille van een auto-ongeval in haar tienerjaren.

Ik lees niet vaak non-fictie, en het is toch een heel andere ervaring dan een compleet verzonnen verhaal te lezen. Het boek is inderdaad heel verhalend geschreven en je zou bijna vergeten dat het allemaal echt gebeurd is. Je zou het boek uiteraard ook perfect als fictie kunnen lezen.

Het boek heet "Three Women" en ze komen ook alle drie aan bod, maar wat me tijdens het lezen wel opviel, is dat Maggie toch meer aanwezig is dan Sloane. Lina bengelt er ergens tussenin. En inderdaad, als je kijkt naar het aantal hoofdstukken dat iedere vrouw krijgt, is er toch wat ongelijkheid. Maggie krijgt acht hoofdstukken terwijl Lina er maar zes krijgt en Sloane het zelfs met vijf moet doen. Dit viel me vooral op doordat ik de situatie van Sloane minder goed kon plaatsen dan de andere twee. Dat vond ik eigenlijk wel spijtig.

Het boek gaat over het echte leven van deze vrouwen, en heeft dus geen duidelijke conclusie. Het echte leven heeft niet altijd antwoorden, oplossingen, verhelderingen, gerechtigheid. Dat moet je tijdens het lezen ook wel in het achterhoofd houden. Het leven gaat immers voort, terwijl boeken ooit moeten eindigen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten