Boeken verslonden in juni

 

"Clay" van David Almond is een intrigerend jeugdboek over de strijd tussen goed en kwaad, en hoe makkelijk het is verleid te worden om slechte dingen te doen. Te vergelijken met een combinatie van "De stem van de nacht" en "Monsterklok" van Dean Koontz, maar wat simpeler geschreven.

Het dorpje Felling in Engeland. Davie en Geordie zijn twee vrienden die geteisterd worden door pestkop Mouldy uit een naburig dorp. De kinderen van de twee dorpen voeren al generaties lang "oorlog", maar Mouldy gaat soms wel heel ver. Op een dag duikt er een nieuweling op in het dorp, Stephen Rose, die intrekt bij zijn tante, die bekend staat als Gekke Marie. Stephen biedt aan om Davie te helpen in zijn strijd, en vertelt hem over zijn geheime plannen.

 

"Geheime Kamers" van Jeroen Brouwers is zijn meest toegankelijke boek. Het heeft een verrassend frisse, duidelijk schrijfstijl en is helemaal niet zo duf als een onwetende lezer zou verwachten.

We lezen het verhaal verteld door Jelmer van der Hoff die door omstandigheden terug in contact komt met zijn oude crush Daphne. Ze beginnen een telefoon- en briefrelatie en uiteraard - anders zou er niet veel te vertellen zijn - zijn we getuige van hoe alles langzaamaan misloopt. Gaandeweg ontdekken we de geheime kamers van alle personages, de dingen die ze voor elkaar verborgen houden, en hoe chaos overwint zodra mensen langs elkaar heen beginnen te leven.

 

 

Recensie "Geheime Kamers" - Jeroen Brouwers

* * * *

Het werd wel eens tijd om een Jeroen Brouwers te lezen, al is het maar uit respect voor zijn overlijden dit jaar. Zonder enig idee waar "Geheime Kamers" over zou gaan, begon ik te lezen. Al meteen verraste de frisse, duidelijke schrijfstijl mij. Om eerlijk te zijn had ik iets veel duffer verwacht.

Op de cover zien we het skelet van een dinosaurus en een jojoënde operazangeres. Al deze elementen passeren al de revue in de eerste pagina's, hoewel dit specifieke beeld van de zangeres pas een stukje verderop in het boek opduikt.

We lezen het verhaal verteld door Jelmer van der Hoff (denk ik toch, de schrijfwijze van zijn achternaam verandert regelmatig), die door omstandigheden terug in contact komt met zijn oude crush Daphne. Ze beginnen een telefoon- en briefrelatie en uiteraard - anders zou er niet veel te vertellen zijn - zijn we getuige van hoe alles langzaamaan misloopt.

De Jelmer-verteller geeft vaak rake opmerkingen zonder overintelligent te doen. Anderzijds onderschat hij de intelligentie van de lezer niet en legt hij niet meteen alles tot in de puntjes uit. Dit is een prachtig evenwicht waar veel schrijvers makkelijk de verkeerde kant opgaan. Niet zo bij Brouwers. Je voelt meteen dat hij zijn lezers respecteert en hen iets fatsoenlijks wil aanbieden. 

Na de eerste 100 pagina's begin je je wel af te vragen: "Wat gaat er de komende 400 pagina's nog gebeuren?" Ik had schrik dat het allemaal wat zou blijven aanslepen zonder belangwekkende gebeurtenissen. Maar Brouwers naait de rest van het verhaal netjes aan elkaar, alsof het niets is, en stukje bij beetje ontdekken we wat zich allemaal in die titulaire geheime kamers - waarvan alle personages er wel hebben - verbergt.

Verschillende mensen vertelden me al dat dit zijn meest toegankelijke boek is, maar toch nodigt dit boek zeker uit om meer van Brouwers te lezen.

Recensie "Clay" - David Almond

* * *

"Clay" van David Almond is een jeugdboek en hoewel je dat voor veel jeugdboeken vaak niet merkt, is dat hier wel het geval. In eerste opzicht komt het redelijk simplistisch over. Maar al snel duikt er een donkere sfeer op waardoor je je vaak ongemakkelijk voelt. De Nederlandse vertaling heet dan ook toepasselijk "Duister".

Het dorpje Felling in Engeland. Davie en Geordie zijn twee vrienden die geteisterd worden door pestkop Mouldy uit een naburig dorp. De kinderen van de twee dorpen voeren al generaties lang "oorlog", maar Mouldy gaat soms wel heel ver. Op een dag duikt er een nieuweling op in het dorp, Stephen Rose, die intrekt bij zijn tante, die bekend staat als Gekke Marie.

Stephen maakt connectie met Davie. Hij trekt zich niets van Mouldy aan en zegt dat hij een plan heeft. Stephen maakt figuren van klei en is ervan overtuigd dat hij er ook leven in kan blazen; hij is bezeten van religie, God en engelen. Samen met Davie beraamt hij een plan om een levend kleimonster te maken dat Mouldy kan verslaan.

De eerste twee delen van het boek worden verteld in verleden tijd, het derde deel - ongeveer halverwege het boek - staat opeens in tegenwoordige tijd. Het is Davie zelf die ons het verhaal vertelt. We zien tal van aspecten uit zijn leefwereld: de relatie met zijn ouders, de omgang met de meisjes uit zijn klas, zijn vriendschap met Geordie, zijn functie als misdienaar. Het verhaal speelt zich af in de jaren '60 in een dorpje in de buurt van Newcastle upon Tyne in het noordoosten van Engeland. De leeftijd van de jongens is een beetje moeilijk vast te stellen: ze roken en drinken maar ze lijken ook maar rond elf jaar oud te zijn. Andere tijden.

Het grootste thema in het boek is de strijd tussen goed en kwaad, en hoe makkelijk het is om verleid te worden slechte dingen te doen. Het spijtige aan het boek is dat, hoewel er best wat in gebeurt, het geen typische climax heeft. Misschien omdat in het echte leven er ook niet altijd een duidelijke winnaar is, of hoe sommige zaken, disputen en confrontaties gewoon wegsijpelen met de tijd. "Clay" was een leuk boek van net geen 300 pagina's dat ik op een paar dagen uit had, dat me wat deed denken aan het werk van Stephen King en een combinatie van "De stem van de nacht" en "Monsterklok" van Dean Koontz.

Boeken verslonden in mei

Na de avonturen van de demon Bartimaeus en het spokenjagen van Lockwood & Co. (binnenkort ook een Netflix-serie), brengt Jonathan Stroud, Britse fantasy- en jeugdauteur, ons een nieuw verhaal. "The Outlaws Scarlett and Browne" van Jonathan Stroud speelt zich af in een verre toekomst - of niet zo verre, afhankelijk van hoe slecht je denkt dat het met onze huidige wereld gesteld is. Het Verenigd Koninkrijk is verdeeld in zeven aparte koninkrijken. Een ramp heeft de beschaving zo goed als uitgeroeid, en Londen is niets meer dan een grote lagune met ondergedompelde ruïnes. Scarlett McCain is een jongedame die alles doet om te overleven. Na een bankoverval stuit ze op Albert Browne, een jongen die zich op het toilet in een gecrashte bus langs de kant van de weg heeft opgesloten.

 

In "De stad der blinden" van José Saramago staat een man voor het rood licht als alles voor hem plots wit wordt. Hij kan niets meer zien, hij is effectief blind. De mensen helpen hem uit zijn auto, iemand brengt hem naar huis, gaat er uiteindelijk met de auto van de man vandoor en wordt even later zelf blind. De eerste man gaat met zijn vrouw naar de oogarts maar ze kunnen hem niet helpen. Even later wordt de oogarts zelf blind. Een andere patiënte in de wachtzaal wordt die avond ook blind. Het is even een ander type pandemie dan we al kennen, en in handen van Stephen King had het een meesterwerk kunnen worden zoals zijn "The Stand", maar "De stad der blinden" leest meer als een boek op een intellectueel voetstuk. Je verrekt ongetwijfeld een spier als je ernaar reikt, dus laat daar maar bovenop liggen die handel. 

 

Daarnaast heb ik voor een tweede keer "De overlevenden" van Alex Schulman gelezen, als voorbereiding voor Genk Leest. Deze keer las ik de hoofdstukken in chronologische volgorde en uitgezonderd het sfeerscheppende eerste hoofdstuk, dat ik nu als laatste las, werkt het wonderwel perfect!