"Clay" van David Almond is een jeugdboek en hoewel je dat voor veel jeugdboeken vaak niet merkt, is dat hier wel het geval. In eerste opzicht komt het redelijk simplistisch over. Maar al snel duikt er een donkere sfeer op waardoor je je vaak ongemakkelijk voelt. De Nederlandse vertaling heet dan ook toepasselijk "Duister".
Het dorpje Felling in Engeland. Davie en Geordie zijn twee vrienden die geteisterd worden door pestkop Mouldy uit een naburig dorp. De kinderen van de twee dorpen voeren al generaties lang "oorlog", maar Mouldy gaat soms wel heel ver. Op een dag duikt er een nieuweling op in het dorp, Stephen Rose, die intrekt bij zijn tante, die bekend staat als Gekke Marie.
Stephen maakt connectie met Davie. Hij trekt zich niets van Mouldy aan en zegt dat hij een plan heeft. Stephen maakt figuren van klei en is ervan overtuigd dat hij er ook leven in kan blazen; hij is bezeten van religie, God en engelen. Samen met Davie beraamt hij een plan om een levend kleimonster te maken dat Mouldy kan verslaan.
De eerste twee delen van het boek worden verteld in verleden tijd, het derde deel - ongeveer halverwege het boek - staat opeens in tegenwoordige tijd. Het is Davie zelf die ons het verhaal vertelt. We zien tal van aspecten uit zijn leefwereld: de relatie met zijn ouders, de omgang met de meisjes uit zijn klas, zijn vriendschap met Geordie, zijn functie als misdienaar. Het verhaal speelt zich af in de jaren '60 in een dorpje in de buurt van Newcastle upon Tyne in het noordoosten van Engeland. De leeftijd van de jongens is een beetje moeilijk vast te stellen: ze roken en drinken maar ze lijken ook maar rond elf jaar oud te zijn. Andere tijden.
Het grootste thema in het boek is de strijd tussen goed en kwaad, en hoe makkelijk het is om verleid te worden slechte dingen te doen. Het spijtige aan het boek is dat, hoewel er best wat in gebeurt, het geen typische climax heeft. Misschien omdat in het echte leven er ook niet altijd een duidelijke winnaar is, of hoe sommige zaken, disputen en confrontaties gewoon wegsijpelen met de tijd. "Clay" was een leuk boek van net geen 300 pagina's dat ik op een paar dagen uit had, dat me wat deed denken aan het werk van Stephen King en een combinatie van "De stem van de nacht" en "Monsterklok" van Dean Koontz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten