Recensie "Deeply Odd" ("De Lifter") - Dean Koontz

* * * *

"In life, little happens by chance, and most bad hands we're dealt are the consequence of our actions, which are shaped by our wisdom and our ignorance."

Om eerlijk te zijn, na "Odd Apocalypse" ("De Miljardair"), dat een veel beter boek is, is "Deeply Odd" ("De Lifter") een beetje een teleurstelling. Maar als je er even over nadenkt, is het eigenlijk logisch. Want na de originele "Odd Thomas" ("De Gave") is het directe vervolg "Forever Odd" ("De Vriendschap") ook een kleine tegenvaller. Gelukkig werd die gevolgd door het geweldige "Brother Odd" ("De Broeder"), dus ik vermoed dat "Deeply Odd" hetzelfde soort overgangsboek is als "Forever Odd" en we zullen een episch slot van de serie krijgen met "Saint Odd".

"Tom, you must be planning a trip straight to Hell City."
"I'm hoping it's just a suburb, sir."

"Deeply Odd" is meer stedelijke fantasie dan passend bij de vorige Oddities, en voelt veel als een aflevering van de TV-reeks "Supernatural". De Elsewhere die de hele tijd opdook was erg Silent Hillish. Het heeft minder humor, en de sfeer is niet bepaald donkerder maar meer plechtig. De laatste hoofdstukken zijn het beste deel van het boek. Ondertussen ontmoeten we zoveel extra personages en zijn we getuige van zoveel onverklaarbare dingen, we verlangen naar de originele "Odd Thomas" over een gewone man in een klein stadje, niets meer en niets minder. Wat we in "Deeply Odd" leren over de wereld, samen met Odd zelf, lijkt alle regels die ons in de eerste romans werden verteld uit het raam te gooien en het lijkt alsof alles mogelijk is. Het is niet langer alleen een man die dode mensen ziet en misdaden oplost, maar dat is al lang niet meer echt het geval. Toch is het contrast hier veel groter.

"I'm sure that your life is full of women who are drawn to you. Because they know or sense that you take a vow seriously, that you're faithful forever, that you recognize and cherish in good women what qualities you loved in the one you lost, that you respect them, that you care deeply about their dignity perhaps even when they don't, that you will never walk away from one in need."

Wat zeker even wennen was, was de nieuwe sidekick van Odd. Soms had ik het gevoel dat Betty White Dean Koontz moet hebben gechanteerd om een ​​brutaal personage voor haar te creëren om te spelen als de franchise ooit van de grond was gekomen, de eerste verfilming eindelijk in de bioscoop was gekomen en zo'n succes was geworden dat alle andere boeken zouden worden omgetoverd tot films. (De ongelukkige dood van hoofdrolspeler Anton Yelchin maakte sowieso een einde aan die droom... Tenzij Hollywood plots voor een reboot zou gaan zoals ze met zoveel dingen al hebben gedaan, en bijvoorbeeld Tom Holland kiezen om zijn Spidermankostuum aan de haak te hangen en eens een realistische held te vertolken.) 

Edie Fischer zorgt ervoor dat Odd komt waar hij heen moet. Het is alsof Odd niet langer de controle heeft over zijn eigen leven en lichaam, hij is slechts een vat en voert taken uit en krijgt zelfs woorden in zijn mond als een soort marionet die wordt bestuurd door een hogere kracht, en Edie neemt de rol op zich van assistent van breng die pop naar de plaats van zijn volgende optreden. Odd zelf wordt overgelaten om herinneringen op te halen aan oude tijden en te klagen over de moderne wereld. We hebben dus nog meer en meer vragen, geen oplossingen en nog maar één boek te gaan.

"Always questioning your motivations is a healthy thing, but fearing your capacity for doing the wrong thing, so that you retreat from many aspects of life, is a terrible error in itself."

"Deeply Odd" is spijtig genoeg het laatste boek in deze reeks dat werd vertaald. Nederlandstalige lezers hebben nooit het slot gekregen van dit avontuur, en zullen dus nooit weten wat het einde van de reis inhoudt voor Odd Thomas. Slechte verkoopcijfers zorgden ervoor dat Luitingh-Sijthoff na "De Stad", een op zichzelf staand verhaal, het vertaalcontract van Dean Koontz niet verlengde. De Nederlandse markt heeft alleen nog een heruitgave gekregen van "De Ogen der Duisternis" uit 1981, uitgebracht door Prometheus, omwille van de zogenaamde Covid-19-referentie die het bevat.