maandag 29 november 2021

Recensie "Ready Player One" - Ernest Cline

* * * *
Ja, Steven Spielberg heeft "Ready Player One" van Ernest Cline verfilmd, maar daar ga ik het niet over hebben.

Het boek begint heel tof met voetnoten die spijtig genoeg niet meer gebruikt worden doorheen de rest van het verhaal. Dat gaf het net een extra dimensie en was wel tof geweest. Wade Watts is het hoofdpersonage en vertelt hoe James Halliday OASIS heeft ontworpen en na zijn dood een wedstrijd heeft opgestart waarvan de winnaar promoveert tot zijn erfgenaam en eigenaar wordt van de hele handel.

OASIS is een virtuele wereld waar iedereen in kan rondlopen en uitzonderlijke dingen doen, eigenlijk een bewuste versie van "The Matrix". Halliday is grote fan van de popcultuur uit de jaren '80, dus alles is verweven met elementen uit computerspelletjes, films, muziek, televisieseries, etc.

Wade vertelt verder hoe hij deelneemt aan de wedstrijd, raadsels probeert op te lossen die hem naar verborgen sleutels leiden die poorten openen naar speciale opdrachten die hij moet vervullen om te kunnen winnen. Er is een rivaliserend bedrijf dat OASIS wil overnemen en zoveel mogelijk mensen in dienst neemt om zo de overhand te kunnen halen. Daar moeten de individuele spelers de hele tijd tegen opboksen.

Soms leest het boek als non-fictie, als Wade uitleg geeft over de geschiedenis of de gebruikte technologie. Het komt hierdoor allemaal heel realistisch over. Die voetnoten hadden het nog echter kunnen maken. Veel informatie gaat volgens mij echter verloren als je de jaren '80 niet zelf hebt meegemaakt, of niet bekend bent met alles wat dat decennium heeft voortgebracht. Maar echte feiten en dingen die verzonnen zijn voor dit boek vloeien naadloos in elkaar over. Uitgezonderd het inhoudelijke is de tekst heel toegankelijk geschreven, zonder moeilijke zinsconstructies of taalkundige hoogstandjes. Wade blijft een gewone jongen die simpelweg zijn verhaal vertelt. Het is in mijn ogen vooral een jongensboek, een boek voor nerds, want gaming is hier wel het grootste thema, en Wade vertelt in detail over zijn ervaringen met Dungeons & Dragons, oude Atari-spellen, films uit de jaren '80, etc.

Tijdens zijn missies ontmoet Wade een liefdesinteresse waar hij alles voor zou doen, zelfs de wedstrijd opgeven. Naast dit aspect lezen we ook hoe Wade functioneert in de maatschappij van de echte wereld, en hoe die maatschappij er eigenlijk uitziet. We verlaten het avontuur voor enkele zwaardere stukken die handelen over liefdesverdriet, obsessies, stalking, vereenzaming, depressie, fysieke gezondheid, etc. Het is dus niet allemaal fun en actie. Wade herpakt zich voor het einde met een ingenieus plan waarvan hij achteraf pas de stappen die hij ondernomen heeft vertelt. 

Het boek blijft spannend in intrigerend, maar is misschien wel wat abstract - ondanks de gedetailleerde beschrijvingen die Wade geeft - voor mensen die de spelletjes, muziek en films waar hij mee te maken krijgt nooit zelf hebben gespeeld, beluisterd of gezien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten