In "Hamnet" van Maggie O'Farrell lopen twee tijdlijnen door elkaar. Het verhaal begint met - weer - een elfjarige jongen, Hamnet, die ontdekt dat zijn zusje Judith ziek in bed ligt. Hij vindt niemand van zijn familie, rent dan naar de chirurgijn maar wordt daar ook niet verder geholpen, en komt terug thuis waar hij eindelijk zijn moeder Agnes op de hoogte kan brengen. Het vertelperspectief wisselt tussen Hamnet en Agnes.
Deze hoofdstukken wisselen zich af met het verhaal hoe Hamnets ouders elkaar ontmoetten, en hoe Agnes haar plekje moest zoeken in de familie van haar man, hoe ze hun kinderen krijgen. Hier wisselt het vertelperspectief tussen Agnes en haar man, die nooit bij naam wordt genoemd maar in het begin van het boek wordt duidelijk gesteld dat het om de man gaat die later het toneelstuk "Hamlet" heeft geschreven.
Soms duikt er een alwetende verteller op, die gebeurtenissen beschrijft buiten de leefwereld van de personages. Maar doorheen het boek blijft Agnes het hoofdpersonage. Het merendeel van het verhaal draait rond haar. Het is een verhaal over liefde, zowel romantische liefde tussen twee partners als liefde tussen ouders en hun kinderen. Maar het gaat ook over verdriet, veel verdriet, en over angst, over je plaats zoeken in de wereld.
Eigenlijk maakt het totaal niet uit wie ze zijn. Ik vind die link met Shakespeare niet zo geweldig. Alleen voor het einde wordt dit echt gebruikt, maar dat stuk vond ik dan weer het minst overtuigend. Het helpt natuurlijk wel om de lezer te lokken, nieuwsgierig te maken, interesse op te wekken. Maar uiteindelijk draait het hele verhaal om een gewoon Engels gezin aan het einde van de 16e eeuw die lief en leed met elkaar delen. Vooral in het laatste deel van het boek is het leed dat ze te verwerken krijgen, een leed dat op een sublieme wijze wordt beschreven, een wijze om jaloers op te zijn als schrijver.
Eigenlijk had dit best ook een hedendaags boek kunnen zijn. Het verhaal op zich, met de ziekte van Judith, kun je makkelijk vertellen met een setting in onze huidige, door Covid-19 verwrongen maatschappij. Maar het historische aspect brengt iets extra romantisch toe aan het boek. Dit is literatuur over het alledaagse leven zonder speciaal te hoeven zijn, een verhaal dat handelt over de gevoelens die iedereen van ons deelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten