Ik moet toegeven, de eerste pagina's van "Coniferen" geschreven door Max Temmerman brachten me vooral verwarring. Ik had geen idee waar het boek over ging. Er zijn geen duidelijke hoofdstukken, de tekst blijft maar doorlopen. Slechts een paar keer zie je duidelijk dat er een nieuw deel start, na een volledig witte pagina.
Het duurde even om in het verhaal te komen. Vooral in het begin is het heel goed merkbaar dat Temmerman vooral een dichter is. Het boek heeft een anonieme verteller die in de ik-vorm zijn gedachten de vrije loop lijkt te geven. Pas na verloop van tijd wordt het eigenlijke verhaal duidelijk, en op het einde kom je ook de bedoeling van deze vertelling te weten.
De verteller heeft het over zijn ouders die jong gestorven zijn, zijn zus die aan achtervolgingswaan leidt maar beter wordt nadat ze rijk trouwt, zijn baantje als babysitter en uiteindelijk zijn reis naar Amerika als au-pair.
Temmerman schrijft een verhaal dat je het best kunt omschrijven als eb en vloed. Naast de verteller steekt hij er ook een aantal brieven tussen die broer en zus uitwisselden. Het boek gaat over verandering, leegte en stilte, het zoeken naar rust. Over reizigers en zwervers, het verschil tussen armoede en rijkdom, en de eenzaamheid die er overal tussen zit.
Het is een kort boek, 142 pagina's, maar de laatste bladzijden blazen je omver. Op zaterdag 13 maart krijgen we ook kans om met Max Temmerman in dialoog te gaan tijdens de leesclub van de bibliotheek van Genk. Benieuwd wat hij over dit verhaal te vertellen heeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten