* * * *
"Sucker Punch" van Laurell K. Hamilton is het 27e boek over Anita Blake, US Marshall bij de Bovennatuurlijke Afdeling. We leven hier in een wereld waar vampieren en weerwolven bestaan, maar ook andere varianten van mensen die in dieren veranderen. Deze wezens zijn echter gewone mensen die toevallig een speciale aandoening hebben, en daarom hebben ze ook mensenrechten gekregen en worden ze niet meer automatisch bestempeld als monsters. Deze reeks is dus eigenlijk een politieserie maar dan met bovennatuurlijke personages, met elk boek een nieuwe zaak, een moord die opgelost moet worden.
De reeks slabakte af en toe omdat Hamilton de focus legde op de seksuele relaties van het hoofdpersonage. Daar is ze gelukkig vanaf gestapt. In dit boek heeft ze echter een nieuw stokpaardje, namelijk het eindeloos uitleggen van legale ramificaties. Ze valt hier zelfs in herhaling, door de halstarrige conflicten omtrent onbegrip tussen de personages. Het ene personage moet herhaaldelijk iets aanleggen aan een ander personage, zonder dat die het ooit begrijpt. Aan het einde van het boek steekt ze er opnieuw een hoofdstuk tussen met een discussie over haar seksuele relaties, wat in mijn ogen onbegrijpelijk is en dus overbodig lijkt.
Gelukkig is het verhaal deze keer de moeite. Een weerluipaard wordt gearresteerd voor de moord op zijn adoptievader. Hij herinnert zich echter niets van het gebeuren. Verder onderzoek wijst uit dat het bewijsmateriaal niet klopt, en dat hij het niet gedaan kan hebben. Maar wie dan wel? Het wordt bijna een klassieke whodunit. Ondertussen lezen we ook over de spanningen tussen Anita en haar collega Olaf, die een amoureuze interesse voor haar ontwikkelt.
Het boek telt 608 pagina's, waar ik twee weken over gedaan heb. Ik denk dat het verhaal in de helft van de pagina's verteld kan worden. Ik ben er op 20 augustus in begonnen, dus het merendeel heb ik wel in die maand gelezen, maar er was nog genoeg over om in september te lezen dat ik het bij het overzicht van deze maand tel. Het einde was snel, met nog veel open vragen, hoewel de personages theorieƫn hebben wat betreft de antwoorden. Het leest alsof het verhaal dringend afgerond moest worden en dat er daarom enkele nieuwe elementen werden aangehaald om alles te verklaren. Maar buiten dit einde en het hele gedoe met Olaf was het best een aangenaam boek, en gelukkig niet met teveel personages die tegelijkertijd met elkaar discussiƫren zoals in haar laatste boeken wel vaker het geval was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten