Review "Het Testament" - John Grisham

* * * *

Het is vreemd. "Het Testament" van John Grisham zie ik regelmatig op plaatsen liggen. Op tweedehands boekenverkopen. In ruilbibliotheken. De cover is me al jaren gekend. Een man wiens gebogen hoofd zweeft boven een Zuid-Amerikaanse jungle. Het is geen geweldige cover. Heel nineties. Maar John Grisham is wel een geweldige schrijver. En ik kan me niet voorstellen dat iemand dit boek ooit weggeeft.

Na "The Chamber" is dit nog maar het tweede boek dat ik van Grisham lees. Bij zijn boeken denk je meteen aan rechtzaakverhalen. Saaie boel. Maar Grisham schrijft zeker niet saai. Grisham schrijft niet zomaar over advocaten, hoewel ze uiteraard een grote rol spelen. Grisham schrijft over mensen, en hij brengt ze perfect tot leven.

In "Het Testament" hopen drie ex-vrouwen en zes kinderen te profiteren van de dood van de pater familias. Hij ondertekend voor het oog van de camera en in het bijzijn van advocaten en psychiaters die hem geestelijk gezond verklaren de verdeling van zijn fortuin (elf miljard dollar!) onder zijn nakomelingen. Als de familie vertrekt, tovert hij plots een nieuw testament tevoorschijn waarin hij alles achterlaat aan een buitenechtelijke dochter. Hij ondertekent het en springt dan uit het raam. Maar dit testament mag op zijn verzoek pas ettelijke weken later bekend worden gemaakt, en ondertussen beginnen zijn erfgenamen het beloofde geld al uit te geven, onbewust dat ze er uiteindelijk niets van gaan krijgen.

De strijd gaat van start. Zijn advocaat gaat op zoek naar die onbekende dochter, die als zendelinge werkt in de jungles van Zuid-Amerika. Dit deel van het boek leest als een avonturenroman, met hevige stormen, neerstortende vliegtuigen, boottochten tussen de alligators en anaconda's. Daarnaast lezen we over de erfgenamen die het slechte nieuws te horen krijgen, en hun advocaten die het testament willen aanvechten, omdat zij natuurlijk een deel van de winst krijgen.

Je verveelt je geen moment bij dit boek. Het zijn korte hoofdstukken, de verhaallijn verspringt op de juiste momenten zodat het niet verveelt. Het is klare taal, eenvoudig en duidelijk. Niets van literaire waarde. Maar aangenaam om te lezen, en zeker niet het zware rechtzaakdrama dat je zou verwachten. Zelfs aan het einde, wanneer de getuigenverklaringen aan bod komen, is het spannend maar ook grappig.