Boeken verslonden in september

In september niet zoveel gelezen omdat ik twee weken lang geholpen heb een computerspel te maken (voor de geïnteresseerden: https://polytelygames.itch.io/thecreteescape).

"Bodily Harm" van Margaret Atwood stelde me wat teleur. Ik keek enorm uit naar een (voor mij) nieuw boek van Atwood, maar het slaagde er niet in mij volledig te bekoren. Het begon nochtans veelbelovend. Heel kort gezegd is dit het verhaal van een vrouw, een journaliste, die borstkanker krijgt, wat haar leven op onverwachte wijze een compleet andere wending zal geven. Rennie vertrekt naar St. Antoine, een eiland in de Caraïbische Zee, om een toeristisch reisverslag te schrijven. Langzaamaan geraakt ze betrokken in een politiek spelletje op deze eilanden. Op zich had het een interessant verhaal kunnen zijn, maar persoonlijk vind ik de manier waarop het allemaal uitgewerkt is nogal chaotisch overkomen. Gelukkig maakt het einde heel veel goed, en krijg je eindelijk een moment waar je volledig met Rennie en de situatie waarin ze terecht komt kan meeleven.

"Dief van de nacht" van Holly Black is een opvallend boek. Een mooie cover, met ook een bedrukking op de zijkant. Geen stapel witte pagina's maar zwarte versierd met manen en sterren. Een dikke 500 pagina's met grote interlinie om gezellig door te bladeren. Het boek leest heel aangenaam. Het verhaal speelt zich af in het heden, maar in een wereld die er helemaal anders uitziet omwille van een bepaalde gebeurtenis in het verleden. In dit geval zijn het schaduwen die tot leven komen. Hoofdpersonage Charlie Hall, die als kind geholpen heeft om mensen te bedriegen door te doen alsof ze een medium was, komt in het vaarwater van enkele dieven terecht. Na verloop van tijd verliest het boek het magische karakter. Het verhaal draait veel rond Arsène Lupin-achtige oplichtingen, en je merkt pas achteraf wat het hoofdpersonage allemaal gedaan heeft, en dat de dingen die mislopen niet altijd écht mislopen.

Recensie "Dief van de Nacht" - Holly Black

* * *
Nele bracht voor mij "Dief van de Nacht" van Holly Black mee uit de bib. Ze dacht dat het wel iets voor mij was. De uiterlijke stijl van het boek doet wat denken aan boeken zoals "The Night Circus" van Erin Morgenstern en "The Midnight Library" van Matt Haig. Een mooie cover, met ook een bedrukking op de zijkant. Geen stapel witte pagina's maar zwarte versierd met manen en sterren. Een dikke 500 pagina's met grote interlinie om gezellig door te bladeren. Het boek leest heel aangenaam.

Maar hoe zit het met de inhoud? Waar gaat het eigenlijk over? Ik beschrijf het genre als alternatieve of parallelle fictie. Het verhaal speelt zich af in het heden, maar in een wereld die er helemaal anders uitziet omwille van een bepaalde gebeurtenis in het verleden. Op die manier is het wat te vergelijken met de "Lockwood & Co." reeks van Jonathan Stroud, waar door een specifiek voorval spoken een doorgang naar onze wereld vinden.

In het geval van "Dief van de Nacht" zijn het geen spoken maar schaduwen die tot leven komen. Black gooit wel een hoop termen en benamingen in ons gezicht die eerst nog heel abstract zijn. Gaandeweg wordt het allemaal wel wat duidelijker. Zo zijn er blijkbaar Duisterlingen die hebben geleerd hoe ze hun schaduw kunnen "bezielen", ze besturen, er anders laten uitzien, en zelfs massa kunnen geven. Het doet allemaal wat denken aan "His Darkest Materials" van Philip Pullman, waar mensen een dierlijke metgezel hebben. Het gekke is dat "Dief van de Nacht" zich in onze bekende wereld afspeelt. Iets minder is dat er best nog veel Engelse termen overblijven in de dagelijkse conversaties van de personages, wat na een tijdje toch begint te storen.

De McGuffin in dit verhaal is het boek "Liber Noctem". Hoofdpersonage Charlie Hall, die als kind geholpen heeft om mensen te bedriegen door te doen alsof ze een medium was, komt in het vaarwater van enkele dieven terecht. Alles lijkt verbonden te zijn met een soort van maffiabaas Lionel Salt. Ze woont in bij haar zus Posey, en heeft pas een nieuw vriendje, Vince.

Na verloop van tijd verliest het boek het magische karakter waarmee het zich eigenlijk toch wou verkopen. Het verandert niet meteen in een thriller of standaard detectiveverhaal, maar eerder iets met een standpunt vanaf de andere kant, zoals een verhaal over Arsène Lupin bijvoorbeeld. Het verhaal draait veel rond oplichtingen, en je merkt pas achteraf wat het hoofdpersonage allemaal gedaan heeft, en dat de dingen die mislopen niet altijd écht mislopen.

Recensie "Bodily Harm" - Margaret Atwood

* * *
Ik heb ondertussen al verschillende boeken van Margaret Atwood gelezen, en "Bodily Harm" is weer eens iets compleet anders. Heel kort gezegd is dit het verhaal van een vrouw, een journaliste, die borstkanker krijgt, wat haar leven op onverwachte wijze een compleet andere wending zal geven.

Ik keek enorm uit naar een (voor mij) nieuw boek van Atwood, maar het slaagde er niet in mij volledig te bekoren. Het begon nochtans veelbelovend, maar daarna duurde het tot de laatste 50 pagina's vooraleer ik volledig in het verhaal zat.

Atwood speelt enorm met de chronologie van het verhaal: stukken in het heden afgewisseld met flashbacks, maar het is niet altijd even duidelijk wanneer een bepaald stuk zich precies afspeelt. Je moet als lezer dus wel bij de les blijven. 

 

Er zijn bepaalde trucjes om dit bij te houden. Atwood gebruikt een in literaire kringen vaak terugkerende techniek van geen aanhalingstekens rond haar dialogen te plaatsen wanneer het flashbacks zijn. Soms lees je dan iets verkeerd en verwar je een zin van de verteller voor die van een personage. Persoonlijk vind ik dat nog steeds maar niets, hoewel ik het meer en meer tegenkom in geprezen boeken. Voor de scènes die zich in het heden afspelen, gebruikt ze wel aanhalingstekens.

Ik geraakte maar moeizaam door het boek. Rennie vertrekt naar St. Antoine, een eiland in de Caraïbische Zee, om een toeristisch reisverslag te schrijven. Daar vraagt een vrouw, Lora, of ze voor haar een pakje kan ophalen. Op haar hotelkamer ontdekt Rennie dan dat er een vuurwapen in zit. Langzaamaan geraakt ze betrokken in een politiek spelletje op deze eilanden.

Er passeren ook verschillende mannen de revue. Om te beginnen is er Jake, die haar verlaat omwille van haar borstkanker. Daarna zijn er nog Daniel, de chirurg die haar opereert, en Paul, eilandbewoner. Ik had heel veel moeite om hen te plaatsen in het verhaal omwille van die chronologie. Terwijl Rennie een scène met Paul beleeft, in het heden dus, zal ze terugdenken aan gelijkaardige situaties met Jake of Daniel in het verleden.

 

De relaties met deze mannen staan centraal in dit boek, en daarmee ook de zoektocht van Rennie naar iemand die haar neemt zoals ze is, inclusief alle gebreken. Op zich had het een interessant verhaal kunnen zijn, maar persoonlijk vind ik de manier waarop het allemaal uitgewerkt is nogal chaotisch overkomen. Gelukkig maakt het einde heel veel goed, en krijg je eindelijk een moment waar je volledig met Rennie en de situatie waarin ze terecht komt kan meeleven.