Boeken verslonden in juli

In "Daddy" van Loup Durand lees je hoe een elfjarige jongen de Gestapo te slim af is. Het is een atypisch oorlogsverhaal dat misschien niet iedere moderne lezer goed weet te charmeren, tenzij die misschien fan is van "The Queen's Gambit". Het jongetje Thomas speelt een figuratief schaakspel met zijn vijanden en is ze altijd een paar zetten voor, ook al hebben ze hem effectief in handen. Zijn grootvader stal een hoop geld van de nazi's, en Thomas is de sleutel om het terug te krijgen. Wat volgt is een avontuur op de grenzen van Duitsland, Frankrijk en Zwitserland in de oorlogsjaren 1942-'44.

"Crossfire" van R.D. Nixon wordt voorafgegaan door de e-novelle "The Macnab Principle".  Deze vertelt het verhaal wat er gebeurde vlak voor het begin van de roman, op Hogmanay 1987, toen een grap fatale gevolgen had: een groep vrienden onder leiding van Duncan Wallace willen Mick in de maling te nemen door in zijn huis in te breken en de boel ondersteboven te zetten. Er gaan veel dingen mis met de nep-inbraak, en de roman begint waar de e-novelle eindigt. Ook hier is het een elfjarige jongen die een belangrijke rol speelt, toevallig enkele bandieten afluistert en zo het detective-duo Mandy Clifford en Paul Mackenzie in actie moet schieten.

In "Hamnet" van Maggie O'Farrell wisselen de hoofdstukken over de elfjarige Hamnet die op een dag ontdekt dat zijn zusje ziek is zich af met de hoofdstukken over hoe zijn ouders elkaar ontmoetten. Dit verhaal gaat over het leven van een familie aan het einde van de 16e eeuw die lief en leed met elkaar delen, en het doet totaal niet ter zake wie de man des huizes uiteindelijk zal blijken te zijn. Dit is literatuur over het alledaagse leven zonder speciaal te hoeven zijn, een verhaal dat handelt over de gevoelens die iedereen van ons deelt.

Daarnaast heb ik ook nog "The Art of Point + Click Adventure Games" van Bitmap Books uitgelezen. Een geweldige, nostalgische reis door mijn tiener- en twintiger jaren met het spelen van grafische avonturengames - een hobby waar ik nu nog steeds regelmatig naar terugkeer! Het boek bevat interessante interviews met ontwikkelaars, schrijvers en tekenaars, geweldige screenshots van oude favorieten maar ook onbekende spellen die ik meteen aan mijn speellijst heb toegevoegd. Ik heb geprobeerd dit boek lang te laten duren, maar ik ging er zo snel doorheen, slechts een paar maanden. Dit is de tweede editie, die games van de afgelopen jaren heeft toegevoegd, maar het was duidelijk dat deze laatste 50 pagina's werden aangepakt zonder de gedetailleerde aandacht die je ziet in de eerste 450 pagina's. En hoewel veel spellen de revue passeren, ontbreken er toch nog enkele favorieten. Maar het is heel leuk om de behoefte aan avontuur aan te wakkeren door simpelweg door deze pagina's te bladeren. Ik waardeer deze spellen nu nog meer.

Recensie "Hamnet" - Maggie O'Farrell

* * * * *
In "Hamnet" van Maggie O'Farrell lopen twee tijdlijnen door elkaar. Het verhaal begint met - weer - een elfjarige jongen, Hamnet, die ontdekt dat zijn zusje Judith ziek in bed ligt. Hij vindt niemand van zijn familie, rent dan naar de chirurgijn maar wordt daar ook niet verder geholpen, en komt terug thuis waar hij eindelijk zijn moeder Agnes op de hoogte kan brengen. Het vertelperspectief wisselt tussen Hamnet en Agnes.

Deze hoofdstukken wisselen zich af met het verhaal hoe Hamnets ouders elkaar ontmoetten, en hoe Agnes haar plekje moest zoeken in de familie van haar man, hoe ze hun kinderen krijgen. Hier wisselt het vertelperspectief tussen Agnes en haar man, die nooit bij naam wordt genoemd maar in het begin van het boek wordt duidelijk gesteld dat het om de man gaat die later het toneelstuk "Hamlet" heeft geschreven. 

Soms duikt er een alwetende verteller op, die gebeurtenissen beschrijft buiten de leefwereld van de personages. Maar doorheen het boek blijft Agnes het hoofdpersonage. Het merendeel van het verhaal draait rond haar. Het is een verhaal over liefde, zowel romantische liefde tussen twee partners als liefde tussen ouders en hun kinderen. Maar het gaat ook over verdriet, veel verdriet, en over angst, over je plaats zoeken in de wereld. 

Eigenlijk maakt het totaal niet uit wie ze zijn. Ik vind die link met Shakespeare niet zo geweldig. Alleen voor het einde wordt dit echt gebruikt, maar dat stuk vond ik dan weer het minst overtuigend. Het helpt natuurlijk wel om de lezer te lokken, nieuwsgierig te maken, interesse op te wekken. Maar uiteindelijk draait het hele verhaal om een gewoon Engels gezin aan het einde van de 16e eeuw die lief en leed met elkaar delen. Vooral in het laatste deel van het boek is het leed dat ze te verwerken krijgen, een leed dat op een sublieme wijze wordt beschreven, een wijze om jaloers op te zijn als schrijver. 

Eigenlijk had dit best ook een hedendaags boek kunnen zijn. Het verhaal op zich, met de ziekte van Judith, kun je makkelijk vertellen met een setting in onze huidige, door Covid-19 verwrongen maatschappij. Maar het historische aspect brengt iets extra romantisch toe aan het boek. Dit is literatuur over het alledaagse leven zonder speciaal te hoeven zijn, een verhaal dat handelt over de gevoelens die iedereen van ons deelt.

Recensie "Crossfire" - R.D. Nixon

* * * *
Terri Nixon heeft zowel fantasieromans als historische fictie geschreven en waagt zich nu aan de misdaad onder haar nieuwe pseudoniem R.D. (de eerste initialen van haar zonen). R.D. Nixons's "Crossfire" is het eerste misdaadverhaal in haar nieuwe reeks met personages Mandy Clifford en Paul Mackenzie in de hoofdrollen. 

Het boek draait om de nasleep van een diefstal dertig jaar geleden, en een moord vijf jaar na die diefstal. Hoe die diefstal precies plaats vond, lees je in de e-novella "The Macnab Principle", die je gratis kan lezen als je je inschrijft voor de digitale nieuwsbrief van uitgeverij Hobeck. 

Dat verhaal, dat zich afspeelt tijdens de jaarwisseling 1987-1988 (Hogmanay in Schotland), gaat eerst een stukje verder bij de start van "Crossfire". Dan springen we vijf jaar vooruit in de tijd naar 1993 en wat een op zichzelf staande moord lijkt. Daarna komen we terecht bij Clifford en Mackenzie in 2018, en gaat het boek pas echt van start. Af en toe krijgen we een flashback, wanneer Nixon besluit dat het tijd is om wat sluiers weg te trekken.

Waar het verhaal precies om draait, is dat sommige personen de gestolen goederen in handen willen krijgen. De mensen in kwestie zijn als het ware geobsedeerd erdoor, en zijn tot alles in staat. De diefstal begon als een grap maar kreeg fatale gevolgen: een groep vrienden onder leiding van Duncan Wallace willen hun kameraad Mick in de maling nemen door in zijn huis in te breken en de boel ondersteboven te zetten. Duncan heeft echter een bijbedoeling; Mick heeft hem een ​​prachtige opaal laten zien, die Duncan zo goed als hypnotiseerde (dit doet denken aan hoe 'the Grapefruit' in Stephen King's "Wizard and Glass" de heks Rhea of ​​the Coös totaal verteert). Er gaan veel dingen mis met de nep-inbraak, en in de dertig jaar die erop volgen. Als dan een elfjarige jongen toevallig een gesprek afluistert, krijgt ook hij en zijn moeder de bandieten achter zich aan. Het is dan aan het detective-duo Clifford en Mackenzie om de zaak op te lossen.

Nixons verhalen lezen moeiteloos. Deze misdaadroman gaat niet in op mooie beschrijvingen van natuur en omgevingen zoals ze gewoonlijk doet, aangezien dit geen genre is waar zo'n dingen thuishoren. Er is geen woord dat hier misplaatst is en het ritme van het verhaal is precies goed. De hoofdstukken wisselen zich af tussen de verschillende personages. Nadeel is dat er best veel personages aan bod komen, omdat er veel delen van het verhaal te vertellen zijn. Je moet er dus je hoofd bijhouden, en persoonlijk had ik liever dat het boek zich tot het vertelperspectief van een paar personages beperkte. Zo had ik veel liever wat meer over de elfjarige Jamie willen lezen, een uitgelezen kans om de emotionele snaar te bespelen.

Tot nu toe verkies ik de boeken van Terri boven die van R.D. Deze misdaadreeks komt bij mij na de Oaklands Manor trilogie, de Fox Bay Saga en de Penhaligon Saga, maar voor de Lynher Mill Chronicles. Maar Terri Nixon, of ze nu haar eigen naam gebruikt of een pseudoniem, kan schrijven. Daar bestaat geen enkele twijfel over. Ik zal haar boeken blijven lezen en beschouw haar als een geweldig voorbeeld van hoe iemand kan evolueren tot een volwaardig schrijver.

Recensie "Daddy" - Loup Durand

* * *

Ondanks de titel is "Daddy" van Loup Durand een oorspronkelijke Franse roman, waarvan ik deze Nederlandse vertaling las dankzij een anonieme schenker uit Stokkem die me een paar dozen vol boeken gaf voor in de boekenruilkast van Literaliefde. Een paar van die boeken wou ik eerst zelf lezen, waaronder dus deze "Daddy". Het was de ondertitel die me verleidde: "Hoe een elfjarige jongen de Gestapo te slim af is."

Thomas is dus elf jaar, en hij kent een geheim. Zijn grootvader stal miljoenen van de nazi's, sluisde het over naar de bankrekeningen van Amerikaanse bedrijven, en de Duitsers kunnen er niet aan zonder de juist namen, nummers en codes. Jonge Thomas is de enige die ze kent, en ze gaan achter hem aan in de vorm van Gregor Laemmle. Met de hulp van enkele Spanjaarden, in dienst van zijn moeder, blijft Thomas hen altijd een stapje voor, ondanks dat ze hem wel heel dicht op de hielen zitten.

Het is een atypisch oorlogsverhaal dat wel zijn charmes heeft maar een moderne lezer misschien niet helemaal zal bekoren. Wie fan is van "The Queen's Gambit" zal wel de verwijzingen naar het schaakspel appreciëren. Thomas is een schaakgenie en bekijkt zijn belevenissen als een gigantisch schaakspel. Zelfs zijn gesprekken met mensen beschouwt hij als juiste of foute zetten. Het spel dat Thomas en Gregor spelen, is veel grootser en blijft je verbazen. Ze voeren oorlog en winnen allebei soms een veldslag.

Het boek werkt niet met hoofdstukken maar met witregels tussen de verschillende standpunten. Het vertelperspectief wisselt tussen Thomas, Gregor, en de Amerikaan David Quattermain, de mogelijke 'daddy' in het verhaal. De vertelstem is derdepersoons, maar de innerlijke dialogen in de ik-vorm komen er bij iedereen regelmatig tussen, voorafgegaan door een gedachtestreepje. Ik was niet bekend met deze manier, dus het was even wennen, maar het werkt wel en ik vind het passen bij de tijdsgeest.

Een derde in het boek gevorderd, besloot ik het een extra ster te geven omwille van een verrassende wending. Naarmate het verhaal naar het einde toe liep, begon ik het meer en meer te appreciëren. Het hoeft zeker niet onder te doen voor recentere literatuur.

Boeken verslonden in juni

 

"Het Puttertje" van Donna Tartt is een zaligheid om te lezen. De goed gevulde 925 pagina's vliegen voorbij terwijl je leest over hoe het leven van Theodore Decker overhoop werd gegooid toen hij 13 jaar was. Vanuit een eerstepersoonsperspectief vertelt hij dat alles misschien anders was gelopen als zijn moeder niet was gestorven. Het boek beschrijft op een fenomenale manier universele thema's als familie- en vriendschapsbanden, de dood en verlies. Tartt neemt je van bij de start bij je hand en sleurt je mee in haar wereld. Alles is écht, waarlijk, authentiek, er zijn geen andere woorden voor.

 

"Vernon God Little" van DBC Pierre heeft eventjes nodig om in te komen, maar uiteindelijk klopt het plaatje volledig. Vijftienjarige Vernon wordt opgepakt als medeplichtige aan de feiten die zijn kameraad Jesus Navarro niet heeft overleefd. Hij vertelt zijn verhaal vol vloekwoorden in eerstepersoon in tegenwoordige tijd rechtstreeks aan de lezer. De tweede helft grijp je bij je nekvel en sleurt je mee naar het einde. Hier pas zie je de structuur van het verhaal, en komt de vertelstem van Vernon pas echt goed naar boven, hoewel je nog steeds met een paar vragen zal blijven zitten.  

Als afsluiter van de maand las ik het tweede seizoen van de ebookreeks "Nameless" van Dean Koontz. De reeks bestaat opnieuw uit zes delen en volgen de naamloze huurmoordenaar wiens geheugen werd gewist door zijn makers maar nu geplaagd wordt door visioenen uit verleden en toekomst.

Recensie "Nameless - Season Two" - Dean Koontz

* * * *
Onverwachts kwam Dean Koontz met een tweede seizoen van zijn ebookreeks "Nameless" van november 2019. De reeks bestaat opnieuw uit zes delen en volgen de naamloze huurmoordenaar wiens geheugen werd gewist door zijn makers maar nu geplaagd wordt door visioenen uit verleden en toekomst.

In het eerste deel, "The Lost Soul of the City", wordt hij gekoppeld aan plaatselijke kracht Jimmy Freeman. De hoofdstukken, allemaal geschreven in tegenwoordige tijd, wisselen af tussen hen en twee teams van slechteriken: de twee bazen, en de twee lijfwachten. Nameless gaat bijna op een vaderlijke manier om met zijn tijdelijke partner. Dit eerste deel maakt duidelijk dat hij aan de goede kant staat, met een voorafschaduwing van een globaal "gevecht" tussen goed en kwaad. Dit deel heeft een ironisch grappige plotwending, en een cliffhanger die vooruitblikt naar een tegenstander die Nameless nog zal tegenkomen.

Het tweede deel "Gentle is the Angel of Death", heeft een slechterik die met zijn totalitaire bio-ethiek veel gelijkenissen vertoont met Preston Maddoc uit "One Door Away From Heaven": hij zorgt voor een "medisch falen" bij patiënten met een fysieke of mentale beperking, in sommige gevallen zelfs als ze maar iets heel kleins hebben of in zijn ogen gewoon lelijk zijn. Het toffe aan dit verhaal is dat Nameless ten aanval gaat op een manier waarop ook Junior Cain wordt geterroriseerd door Vanadium in "From the corner of His Eye".

In het derde deel, "Kaleidoscope", verandert alles. Nameless krijgt uitgebreidere visioenen van de ramp die staat te gebeuren. Hij verandert hierdoor bijna in Odd Thomas. Er zijn ook wat gelijkenissen met Slim MacKenzie in "Twilight Eyes", vooral wat betreft het symbool dat Nameless telkens opnieuw ziet verschijnen. In de eerste helft van dit hoofdstuk is Nameless niet op missie, maar spendeert hij enkele dagen vrije tijd in een motel. Hij waarschuwt de eigenaars voor wat hij heeft gezien, en doet voor het eerst iets wat hem niet werd opgedragen door zijn opdrachtgevers. Dan gaat hij op zijn volgende missie: het opdoeken van een groep broodfokkers. Koontz's jarenlange liefde voor honden, zoals in "The Darkest Evening of the Year", komt hier weer fel naar boven. 

 

In deel vier, "Light has weight, but darkness does not", reageert Nameless op eigen houtje op een visioen dat hij heeft van een moeder en dochter die een noodlottig einde tegemoet gaan indien hij het kwade laat zegevieren. Evie en Asteria zijn op de vlucht van een cultleider die hen tot zijn twee nieuwe vrouwen wil maken. Samen met twee andere leden komt hij achter hen aan. Dit is geen officiële missie voor Nameless, maar de opruimploeg komt toch zodra hij hen laat weten wat er gebeurd is. Nameless heeft een vreemd gevoel bij de moeder en dochter, alsof ze symbool staan voor iets uit zijn verleden dat hij heeft laten wissen.

In deel vijf, "Corkscrew", beginnen de herhalingen wat vervelend te worden. In elk deel apart vertelt Koontz waarom Nameless regelmatig grote fooien geeft, hoe hij deze job al twee jaar lang uitvoert maar dat zijn herinneringen van voor die periode werden gewist, en hoe de wereld stilletjesaan naar de verdoemenis gaat door een groepering die een triskelion als logo gebruikt. In dit deel komt de werkelijkheid van die groepering echt naar voren en wordt Nameless ingelicht over hoe ver de leden al doorgedrongen zijn in de officiële instanties van het land, na een terroristische aanslag op een brug die bij Nameless herinneringen losmaakt aan een gelijkaardige aanslag waar hij zelf het slachtoffer was. De hints naar zijn verleden stapelen zich op.

 

In het laatste deel, "Zero In", realiseert Nameless zich dat zijn acties in het vorige deel niet veel effect hebben op de toekomstige ramp en besluit hij de grove middelen in te zetten. We gaan naar het hart van zijn organisatie, en dat leidt ons naar de volledige onthulling van zijn verleden en heden en de conclusie van deze twee seizoenen, twaalf hoofdstukken in totaal van de ebook-reeks "Nameless". Dit groot verhaal is in essentie een thriller maar met veel gelijkenissen met de reeks "Odd Thomas". Het grootste thema in deze reeks is de betekenis van gerechtigheid en waarheid, en of die twee hetzelfde zijn of niet. Ik ben benieuwd of dit verhaal exclusief als ebook zal blijven, of dat we net als met "Odd Interlude" ooit een paperback mogen verwachten.