Spelbespreking "Sherlock Holmes: The Devil's Daughter"

* * * *
Vorige maand speelde ik "Sherlock Holmes: Crimes and Punishments" uit. "The Devil's Daughter" is in veel opzichten hetzelfde, maar in andere heel verschillend. Zo zien de ontwerpen van de personages Sherlock en Watson er totaal anders uit, terwijl bijvoorbeeld Lestrade en Mrs Hudson er net hetzelfde uitzien, en 221 B Baker Street ook niets veranderd is.

Bij de start van het verhaal blijkt dat "Crimes and Punishments" een prequel was. "The Devil's Daughter" gaat verder op "The Testament of Sherlock Holmes", een spel dat ik nog niet gespeeld heb en waar Holmes het blijkbaar opneemt tegen Moriarty, die een dochter blijkt te hebben waar Holmes zich over ontfermt. Jonge Kate speelt de rode draad in dit spel, terwijl "Crimes and Punishments" niets overkoepelend te vertellen had.

De principes van het spel zijn ietwat hetzelfde: er wordt een misdaad gepleegd, Holmes onderzoekt de plaats van het misdrijf, ondervraagt getuigen en verdachten, zet alle aanwijzingen op een rij en doktert een theorie uit. Maar waar je in "Crimes and Punishments" hier en daar een mini-game had, staat "The Devil's Daughter" vol van actie-sequenties. Zo is er een gevecht in een pub waar je op het juiste moment op de juiste plek op het scherm moet klikken, of de juiste toets indrukken binnen een beperkte tijd die je meestal volledig nodig hebt om de letter in kwestie te lezen en terug te vinden op het toetsenbord. Soms zijn er zelfs meerdere mogelijkheden en moet je kiezen.

Waar je in het vorige spel gewoon de pijltjestoetsen kon gebruiken om je evenwicht te bewaren als je een smalle brug over moet steken, moet je nu twee bewegende icoontjes - eentje voor de muis en eentje voor de pijltjestoetsen - binnen twee cirkels in het midden van het scherm proberen te houden. Dit moet je ook doen als je gesprekken wil afluisteren, en na een tiental pogingen gaf ik het op. Ik heb zelfs ook even geprobeerd of het met een controller makkelijker was, maar dat was niet het geval. Gelukkig kun je deze mini-games overslaan en direct het resultaat zien.

Op een bepaald moment kom je in een Maya-tempel terecht en moet je een weg zoeken door de vele met boobytraps overladen kamers. Deze stukken deden me denken aan de oude graphic adventure games van Sierra, vol willekeurige sterfscènes die je alleen maar kon omzeilen met een trial-and-error methode: spel opslaan, stukje lopen, opnieuw opslaan, stukje lopen, doodgaan, herladen, etc. Enige nadeel bij Sherlock Holmes is dat je niet handmatig kunt opslaan, dus als je sterft, moet je de hele sequentie opnieuw doen. Ik heb 17 uur in dit spel doorgebracht, gespeeld van 11 t.e.m. 21 juli (hoera, vakantie!) maar volgens mij zijn vijf uur daarvan herhalingspogingen van dit soort scènes, of een weg zoeken door kamerpuzzels waar je bepaalde voorwerpen in de juiste positie moet zetten om de volgende kamer te bereiken, of langs een reeks vijanden sluipen. Op die momenten deed Sherlock meer denken aan een ongewapende Lara Croft of Indiana Jones.

Je hebt deze keer vijf aparte zaken om te onderzoeken, waarvan de laatste volledig betrekking heeft op Kate, de dochter van Moriarty. "The Devil's Daughter" biedt gelukkig ook wat toffe nieuwigheden aan. Zo begint een bepaalde zaak met een ongeluk op een kruispunt, waardoor veel mensen gewond geraken. Het is aan jouw om zoveel mogelijk mensen te redden. Hier is ook wat trial and error nodig als je echt iedereen wil redden, want de eerste keer kun je nooit weten wat er nog allemaal gaat gebeuren waardoor bepaalde mensen eerder sterven. Maar de opdracht daarna is nog toffer, wanneer je alles moet analyseren om proberen een volgorde te bepalen van de kettingreactie waarbij iedereen die bij het ongeluk betrokken was, iets deed dat de zaak verergerde, om zo bij het allereerste incident uit te komen en de ware boosdoeners op het spoor te komen.

Het zijn dit soort innovatieve elementen die de frustrerende herhalingen en de laadtijden tussen locaties, die nu nóg langer zijn dan in "Crimes and Punishments" overstemmen en hier toch nog een degelijk spel van maken. En deze keer had ik alle zaken van de eerste keer juist opgelost!