Spelbespreking "Sherlock Holmes: Crimes and Punishments"

* * * *

Ik hou van fictie in meer vormen dan boeken. Af en toe kom ik een computerspel tegen dat de verbeelding prikkelt. En in dit geval is het zelfs een spel dat gebaseerd is op een bekend personage uit de literatuur.

"Sherlock Holmes: Crimes and Punishments" is een geweldig onderzoeksspel. Bezoek de plaats delict, zoek naar aanwijzingen, observeer details in getuigen en verdachten om achtergrondinformatie te krijgen, ondervraag ze en probeer vervolgens alles in de virtuele geest van Sherlock te combineren om tot een theorie te komen. Het addertje onder het gras: er zijn meerdere mogelijkheden, dus je kunt het verkeerd doen als je vergeet rekening te houden met die ene kleine aanwijzing die de verkeerde verdachten uitsluit.

Maar zelfs nadat je een verdachte hebt aangeduid, krijg je nog steeds een keuze hoe je hem kunt arresteren. Ben je heel zwart-wit, hou je je strikt aan de wet en veroordeel je ze volledig, of ben je wat milder en laat je ruimte voor verzachtende omstandigheden? Met andere woorden, met verwijzing naar de titel: past de straf bij de misdaad?

Er zijn in totaal zes zaken en het kostte me ongeveer 21 uur om te voltooien. Er zijn maar weinig dingen die me stoorden.

Wanneer een zaak is opgelost, is er de mogelijkheid om direct te controleren of je het goed hebt gedaan. Als blijkt dat je het bij het verkeerde eind hebt, is er de mogelijkheid om terug te gaan en je oordeel te wijzigen. Het was naar mijn mening beter geweest om de speler niet te verleiden, maar het tot het einde van de game te laten om te onthullen welke gevallen correct waren opgelost en welke niet. Ik geef toe dat ik het meerdere keren verkeerd heb gedaan, en aangezien ik naar perfectie verlangde, ging ik terug om het opnieuw te proberen. Soms moest ik het zelfs twee keer doen. Zo slecht ben ik in deduceren, zo lijkt het.

De laadtijden in de rijtuigen waren erg hinderlijk. Ja, je kunt die tijd nemen om je notitieboek te doorbladeren, of je kunt wachten met deduceren tot je gaat rijden, maar als je dat al in het heetst van de strijd hebt gedaan, is het behoorlijk saai om Holmes en Watson twee minuten lang stil te zien zitten. En soms ga je veel heen en weer tussen locaties, moet je dingen in je bibliotheek onderzoeken of bewijsmateriaal in je lab analyseren. Misschien is het mogelijk, maar ik kon geen manier vinden om deze reizende filmpjes over te slaan.

Af en toe moet je je vermommen. Een bezoekje aan je kleerkast en make-up-tafel verloopt echter heel traag. Je scrollt snel tussen de mogelijke kleren en neppe baarden, maar het spel kan je niet volgen en laat ze pas met een serieuze vertraging één voor één zien tot het bij je uiteindelijke keuze belandt. Waarschijnlijk heeft dit met mijn verouderd systeem te maken. Voor de rest zijn de graphics heel vloeiend, wat best verbazingwekkend is gezien alle details zowel in achtergronden als personages.

In één zaak verandert Sherlock in Indiana Jones en moet je een archeologische opgraving verkennen en echte avonturenspelpuzzels oplossen, maar je moet ook een touwbrug oversteken. Het spel heeft verschillende van deze subtiele minigames, maar deze was een hel. Ik verloor de tel van de keren dat ik een nat pak kreeg.

Tijdens een ander zaak moet je “Home Alone” gaan op een handvol bandieten en een huis met vallen uitrusten. Om de een of andere reden leek dit gewoon niet te passen bij de ernst van de rest van het spel. En je krijgt niet eens te zien wat er met de slechteriken gebeurt. Het enige wat je krijgt zijn enkele verre geluidseffecten.

Het was erg leuk om de gedetailleerde omgevingen in dit spel te verkennen. Het is een complete 3D-wereld waar ik graag in rondliep. Ik gebruikte de kaart in het notitieboekje niet eens om terug te gaan naar de koets wanneer ik een scène wilde verlaten, maar liep helemaal terug naar waar het geparkeerd stond en nam ondertussen het volledige landschap in me op.

Dit spel is ideaal voor wie zelf eens detective wil spelen.