Recensie "Hogere Machten" - Joost de Vries

☆ ☆ ☆ ☆
Hogere Machten van Joost de Vries mag dan een in mijn ogen lelijke cover hebben, het binnenste is in dit geval echt wel mooier. 

Het is 1933. James Welmoed is een ambtenaar met Nederlandse en Engelse roots. De achttienjarige Elizabeth van Elzenburg gaat verderstuderen in Engeland, maar haar Engels kan wel wat bijgeschaafd worden. Welmoed is de uitgelezen leermeester. Maar uiteindelijk zal Elizabeth hem veel meer bijleren...

Dit is het verhaal over een affaire, want Welmoed is getrouwd met Connie. Maar Elizabeth is bijna een natuurkracht en voert hem met haar mee.

Maar verwacht geen ordinair stationsromannetje. Verwacht meer; véél meer. Dit boek is hilarisch. Elizabeth is een geweldig personage. Welmoed drijft wat mee met de stroom, maar dat is oké want we leren hem kennen als kleine jongen die moeite had met opgroeien in twee verschillende culturen. Hij láát zich meedrijven, dat is wel zijn eigen bewuste keuze, en hij doet dat magistraal.

Het verhaal neemt ons doorheen de Tweede Wereldoorlog, we springen soms wat heen en weer in de tijd, lezen stukken vanuit het perspectief van andere personages. Het is vooral het tempo wat dit een fantastisch boek maakt. Geen gekunstelde literaire constructies. Korte zinnen, soms losse woorden, pingpongende dialogen, redelijk wat Engels wel (misschien niet voor iedereen weggelegd...).

Het einde zat me wel een beetje tegen, omdat het mij een totaal andere sfeer en stijl leek dan de rest van het boek. Plots verandert het verhaal. Het is zeker te begrijpen in functie van Welmoed, maar toch leek het er niet volledig bij te passen, alsof de Vries maar snel een plotwending bedacht om er een einde aan te breien.

Desondanks zeker de moeite waard! Heel snel uitgelezen want het is heel vlot geschreven en sleurt je gewoonweg mee van begin tot einde. Hoewel ik nog steeds niet goed snap wat die scène uit de Slag bij Hastings in 1066 er plots bij kwam doen...

Recensie "Assassin's Creed: Odyssey" - Gordon Doherty

☆ ☆ ☆ ☆

Ik kocht recent een boxset met tien boeken uit de Assassin's Creed-reeks. Adaptaties van de videogames waarin je bij elke titel in een ander historisch tijdperk als sluipmoordenaar de geschiedenis beïnvloedt. Ze spelen zich af in echte steden, bevolkt door echte historische figuren, en zijn verweven met echte historische gebeurtenissen. De verhaallijnen zitten vol politiek, intriges en samenzweringen.

Ik heb verschillende van die games met plezier gespeeld, maar het spel dat zich afspeelt tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog heb ik nooit uitgespeeld omdat ik me ondertussen met andere dingen bezig hield. Ik zou er wel graag naar terugkeren. Door deze boeken te lezen, krijg ik er misschien terug zin in!

Ik besloot deze boekenreeks te lezen in chronologische volgorde van de historische tijdperken, en niet in de volgorde waarin de spellen (en dus ook de boeken) werden uitgebracht. Het eerste boek zou dan eigenlijk Origins: Desert Oath moeten zijn, maar deze zat niet in de box (er ontbreken een 4-tal boeken...)

Assassin's Creed: Odyssey van Gorden Doherty vertelt het verhaal van Kassandra in de 5e eeuw voor Christus, tijdens de oorlog tussen Sparta en Athene. In opdracht van het Orakel van Delphi wordt haar pasgeboren broertje Alexios geofferd aan de goden. Zij probeert dit te verijdelen, maar dat mislukt en iedereen waant haar zelf dood.

Twintig jaar later is ze opgegroeid als "misthios", het Oudgriekse woord voor huurling. Ze gaat eerst op zoek naar haar vader Nikolaos, een aanvoerder in het Spartaanse leger, wie ze verantwoordelijk acht voor wat er gebeurd is doordat hij zelf niet heeft ingegrepen om zijn zoon te redden. Zo start haar lange reis om achter de waarheid te komen van waarom Alexios moest sterven.

Er zijn tal van plotwendingen en we ontmoeten figuren zoals Hippocrates, Perikles, Socrates, om er maar een paar te noemen. Het is een avonturenverhaal dat heel vlot leest en het brengt de geschiedenis een stuk dichterbij. Ik vroeg me heel de tijd af welke stukken achtergrondinformatie echt gebeurd zijn, en wat verzonnen is. Ik had niet veel verwachtingen qua schrijfkwaliteit omdat het hier een adaptatie betreft en gemaakt om nog meer geld uit de franchise te melken, maar ik was best aangenaam verrast en ik kijk er wel naar uit om de andere boeken te lezen. Ik heb totaal geen spijt van mijn spontane aankoop! Het is ontspannen lectuur dat lezen terug plezierig maakt.

Recensie "Vrij Spel" - Richard Powers

☆ ☆ ☆

Vrij spel van Richard Powers is een boek om twee keer te lezen. De eerste keer voor het verhaal, de tweede keer om het verhaal IN het verhaal beter te onderscheiden. Gelukkig leest het best vlot. Ik was volledig verkocht toen ik eraan begon, maar van het einde begreep ik eerst niets. Het had de bijeenkomst van de leesclub Boek & Koek in Genk nodig om het op te klaren en eigenlijk, het zit heel logisch in elkaar.

De verschillende verhaallijnen worden met elkaar verbonden. Een Polynesisch eiland wordt volledig ontgonnen na de ontdekking van fosfaat. 

Ina Aroita, die opgroeit op dit eiland, gaat studeren in Amerika en ontmoet daar twee vrienden, Rafi en Todd. Rafi komt uit een zwarte familie, en onderneemt een hele zoektocht naar een goede school. 

Todd is degene die het verhaal vertelt via de cursief geschreven hoofdstukken: op oudere leeftijd lijdt hij aan dementie en blikt hij terug op het verleden. Ik vond hem een heel aangename vertelstem hebben. Hij deed me wat denken aan de voorstellingen van Wouter Deprez, die ook geweldig goed kan vertellen. Er zit een beetje hetzelfde ritme in, maar naar het einde toe minderde dit wel.

Daarnaast is er nog Evelyne Beaulieu, een oceanografe die het boek spijtig genoeg een beetje het Moby Dick-syndroom geeft: lange beschrijvingen van verschillende soorten vissen. Zij komt ook op het eiland van Ina terecht, waar de plaatselijke bevolking (82 zielen!) moet stemmen in een referendum om een projectontwikkelaar de toelating te geven vanop hun eiland de eerste grote drijvende stad te beginnen bouwen.

Er is ook veel te doen rond Playground; de originele titel van het boek, maar ook het project van Todd dat hij ontwikkelt dankzij een idee van Rafi, een soort van online forum waar leden elkaar punten kunnen geven. Het wordt voorgesteld als een groot spel, maar om eerlijk te zijn vind ik er niets spel-achtig aan. De mannen zijn eigenlijk op zoek naar onsterfelijkheid, naar een soort mythische maar ook wetenschappelijke manier om de doden terug tot leven te wekken.

Meer uitleggen zou de clou van het verhaal weggeven. De grote thema's zijn het klimaat, en artificiële intelligentie, en het enige wat ik nog kan zeggen is dat niet alles is wat het lijkt.

Recensie "Blue Sisters" - Coco Mellors

☆ ☆ ☆ ☆
Blue Sisters van Coco Mellors... De titel zegt het al. Het boek gaat over de zussen Blue: Avery, Bonnie en Lucky (waarschijnlijk is het puur toeval maar mij leken het verwijzingen naar de oude tekenfilms van Tex Avery en Looney Tunes, met "Boks Bonnie" en Lucky Ducky...). Maar "blue" in het Engels betekent ook "neerslachtig", en dat kun je ook wel van deze zussen zeggen. Want een jaar geleden is hun vierde zus Nicky gestorven.

De titel is niet vertaald, daarom prijkt er "Nederlandse editie" op de cover om misverstanden te voorkomen. Dat gebeurt immers niet vaak en ik ben best benieuwd om de reden hierachter te ontdekken. 

De afbeelding op de cover is ook overgenomen van de Britse versie (de Amerikaanse toont vier portretten i.p.v. eentje, van alle zussen). Dat geeft het toch al een iets minder luchtige, Love Actually vibe.

Echt bijzonder veel gebeurt er niet in het boek. De drie overgebleven zussen krijgen beurtelings hun hoofdstukken te vertellen. We zien hoe ze nog steeds proberen om te gaan met hun verlies, afgewisseld naar flashbacks over de rol die Nicky in al hun levens speelde. Het draait vooral rond hoe ze allemaal hun levens terug op de rails proberen te krijgen, en dan is het gedaan.

Uiteraard zijn er ook rollen weggelegd voor andere personages. Avery's vrouw Chiti wil heel graag kinderen, maar Avery zelf heeft door haar ervaringen met haar eigen ouders als oudste kind daar geen behoefte aan. Boks Bonnie is gestopt met haar carrière maar heeft eigenlijk al jaren een crush op haar boksinstructeur. En Lucky heeft het ook niet makkelijk in haar modellenwereld.

Blue Sisters leest heel vlot maar bij mij kwamen de diepe emoties er toch niet uit. Daarvoor vind ik het niet memorabel genoeg; er blijft niet veel hangen van het verhaal. Maar het was zeker aangenaam om te lezen, het is helemaal geen slecht boek. Misschien spreekt het zussen meer aan? 

In het dankwoord ontdekken we dat Coco Mellors iets van zichzelf in elke zus heeft gestoken, en dat vooral de ouder/kind-relatie heel belangrijk voor haar is. Misschien was het boek beter geweest zonder de epiloog; de schrijfster geeft immers toe dat ze eerst een ander einde in gedachten had.

Soms lees je een boek en denk je, nee, van die schrijver ga ik geen boek meer vastpakken. Maar in dit geval ben ik eigenlijk best benieuwd naar het debuut van Mellors, Cleopatra en Frankenstein. Misschien spreekt die me wat meer aan. Het zal in ieder geval ook wel goed geschreven zijn.

Recensie "The Maze Runner" - James Dashner

☆ ☆ ☆ ☆
The Maze Runner van James Dashner is één van de vele young adult dystopische/fantasy verhalen die ooit verfilmd zijn geraakt. Denk aan The Hunger Games, Divergent, Mortal Instruments, Mortal Engines, en ja eigenlijk ook wel His Dark Materials. Ik heb nu het eerste boek gelezen en ik hoop dat de volgende delen in de reeks niet gaan tegenvallen.

De zestienjarige Thomas wordt wakker in een lift die hem vanuit diep in de grond naar een soort vallei brengt, de Glade. Hier leeft al twee jaar lang een gemeenschap van jongens die proberen een uitweg te vinden uit het hen omringende doolhof. Één probleem: 's nachts sluiten de deuren tot het doolhof zich automatisch, en de volgende ochtend blijkt dat alle muren anders staan. Ze proberen er een patroon in te vinden door overdag telkens opnieuw het hele doolhof te doorlopen, maar ze moeten opletten, want vreemde wezens die ze de Grievers noemen zitten hen op de hielen.

Thomas moet heel veel moeite doen om als groentje te worden aanvaard door deze maatschappij, en hij geraakt vooral gefrustreerd omdat niemand zijn vragen kan of wil beantwoorden. Het wordt echter nog erger wanneer de volgende ochtend het allereerste meisje ooit met de lift naar boven komt. Vanaf dan wordt alles anders...

Ik had ooit de film al gezien, maar veel wist ik niet meer van het verhaal. Ja, het doolhof, en dat de kinderen zitten opgesloten. Maar hoe het nu precies weer in mekaar zat, dan kon ik me niet meteen herinneren.

Al meteen maakte ik de vergelijking met Lord of the Flies. Gelukkig gaat het er in The Maze Runner iets beschaafder aan toe. Het is een spannend verhaal en hoe meer ik las, hoe meer ik ook begon te denken dat de makers van het spel Blue Prince hier toch ook een heel klein beetje mosterd zijn gaan halen, maar dan zonder al die actie, geweld, en sterfgevallen.

The Maze Runner is een boeiend avonturenverhaal met een mysterie waar je zelf ook het fijne van wil weten. Ik kreeg ook meteen zin om de film opnieuw te kijken.

Recensie "Het Meisje in de Trein" - Paula Hawkins

☆ ☆ ☆
Tien jaar na de hype, waar kom ik nog mee af?

Wel, soms voelt het ook alsof je zo lang op een trein moet wachten... 

Maar goed, ik heb het nu over Het Meisje in de Trein van Paula Hawkins. Het is geschreven in dagboekvorm. Rachel vertelt iedere ochtend en avond wat ze tijdens haar treinrit ziet. Zo passeert ze dagelijks haar voormalig huis, dat ze is kwijtgespeeld aan haar ex Tom en zijn minnares Anna.

Rachel is ook een beetje geobsedeerd door een koppel dat een paar huizen verder is ingetrokken nadat zij en Tom en uit elkaar zijn gegaan. Ze noemt hen "Jess en Jason". Ze fantaseert dat ze vrienden zijn, dat ze bij hen op bezoek gaat. Het lijkt een tof koppel, met een relatie die ze zelf opnieuw zou willen.

"Jess en Jason" heten echter Megan en Scott. Wanneer Megan op een dag verdwijnt nadat Rachel haar vanuit de trein met een vreemde man op hun terras heeft gezien, start Rachel haar eigen onderzoek. Maar dat wordt niet meteen in dank afgenomen, want Rachel heeft een drankprobleem en wordt ook constant beschuldigd door Tom en Anna dat ze hen stalkt.

Rachel is trouwens niet de enige van wie we de "dagboeken" lezen. Megan zelf komt ook aan het woord, maar haar hoofdstukken spelen zich chronologisch af vóór de stukken van Rachel, en leiden zo langzaam naar de dag van haar verdwijning. Zo komen we beetje en beetje meer over haar echte leven te weten.

Naast Rachel en Megan krijgt ook Anna haar hoofdstukken. Deze vallen wel samen met die van Rachel, en zo leren we ook de andere kant van hun verhaal kennen.

Het duurde eventjes voor ik in het boek geraakte. Ik vond de start eerder aan de saaie kant, te uitgebreid, te weinig zaken die er toe leken te doen. Pas als Rachel aan haar onderzoek start, gaat het tempo omhoog en vond ik het eigenlijk best leuk. Hoewel ik alle personages best onuitstaanbaar begon te vinden; het deed me wat denken aan het koppel in Gone Girl die elkaar in mijn ogen ook echt verdienden. Het einde vond ik dan weer heel langdradig en uitleggerig, hoewel de uiteindelijke climax toch weer voldoening gaf.

Recensie "De Kinderverzamelaar" - Sabine Thiesler

☆ ☆ ☆ ☆
Dit boek slaat je te pletter.

Ik had het kunnen weten. De Kinderverzamelaar van Sabine Thiesler. Dat gaat over kinderen. En iemand die hen "verzamelt". Allemaal goed en wel, maar ik had niet verwacht dat we er zo kort op zouden zitten. Dit boek vult je met walging en woede. Het bevat vertelperspectieven en verhaalwendingen waardoor je het liever uit het raam keilt. Maar nét daarom is het zo geweldig, zo goed geschreven. Het klinkt zo dubbel, zo fout om dit te zeggen over een boek over een pedofiele seriemoordenaar, maar het is wel zo. Dit is een aanrader, maar let op als je zelf kinderen hebt.

Het verhaal begint in Duitsland in 1986. Alfred Fischer heeft een verslaving: tien à twaalfjarige magere en blonde jongetjes. Hij is heel joviaal als hij ze toevallig tegenkomt op straat. Hij verandert in een monster zodra hij ze afgezonderd en vastgebonden heeft. Peter en Marianne verliezen zo hun zoontje Benjamin. Waar een andere schrijver dingen aan de verbeelding zou overlaten, deinst Thiesler niet terug om de lezer bij het nekvel te grijpen en de neus over de feiten te wrijven. Dit is bloedstollender dan eender welke bombastische thriller of bloederig horrorverhaal.

We springen voorwaarts in de tijd naar 2004. Anne Golombek wil een huis kopen in Italië, in de regio waar ze tien jaar geleden óók een zoontje is verloren. Benjamin hebben ze meteen teruggevonden, in een akelig soort diorama; Felix is "gewoon" verdwenen.

We springen heen en weer in de tijd tussen 2004 en 1994 en we volgen de verdere ontwikkelingen. Als lezer weten we zelf goed genoeg wat er aan de hand is, maar door al die voorkennis vinden we het vaak frustrerend dat de personages zelf niet tot de nodige inzichten komen. Er volgt dus best nog wat drama voor we uiteindelijk tot een naar mijn smaak iets te snelle conclusie komen; snel, omdat er in de rest van het boek best veel oog is voor detail en er niet eerder overhaast te werk wordt gegaan.

Ik lees niet veel thrillers meer tegenwoordig, maar dit boek is niet echt een thriller. De spanning maakt plaats voor het menselijke aspect; de wanhoop van zowel de kinderen als de ouders, en de zieke geest van de dader. Hoewel er politiemensen in meedoen, verwacht geen politieverhaal. Anne speelt de hoofdrol, en haar krampachtige zoektocht naar de waarheid.