Recensie "The Bad Weather Friend" - Dean Koontz

☆ ☆ ☆ ☆ ☆ 
The Bad Weather Friend van Dean Koontz lees je op een paar dagen uit. Het bevat die speciale combinatie van humor en spanning waardoor ik de boeken van Koontz altijd meteen lees zodra ze verschijnen, zonder echt het verhaal te hoeven kennen. De laatste jaren merk ik een terugkeer naar zijn gloriedagen, en ook dit boek bevat elementen die je misschien wel zult herkennen uit eerdere werken. Nadeel is dat het niet zo'n heel origineel verhaal is; maar dat maakt het niet minder leuk om te lezen.

Benny Catspaw is een aardige, 23-jarige jongen. Een beetje té aardig, misschien. Daardoor komt hij op de radar van een organisatie die de wereld wil veroveren, heel vergelijkbaar met wat het Koontz-personage Jane Hawk meemaakt in haar vijfdelige thrillerreeks. Deze organisatie heeft een algoritme ontwikkelt zodat het mensen kan aanduiden die in de toekomst met hun charisma eventueel het grote publiek kunnen inspireren om tegen deze organisatie in te gaan.

Op deze manier verliest Benny op dezelfde dag niet alleen zijn job bij een immobiliënkantoor, maar ook zijn vriendin Jill Swift; allebei zonder enige aanwijsbare reden. De organisatie zet hiermee de eerste stappen om zijn hele bestaan van de kaart te vegen. Alleen beschikt Benny, in tegenstelling tot Jane, niet over de nodige vaardigheden om een tegenaanval in te zetten.

Gelukkig hebben we Benny's oudoom nog, die hem na zijn dood een mysterieus pakket met een speciale erfenis bezorgt. Hierin zit Spike, een Terminator-achtig wezen met speciale krachten en de opdracht om Benny tegen alles en iedereen te beschermen. Samen met Harper Harper, de jonge assistente van Benny's detective-vriend Robert "Fat Bob" Jericho, teamen ze op om de mensen verantwoordelijk voor Benny's tegenslag één voor één aan te pakken, te starten met zijn baas. Opnieuw heel vergelijkbaar met het plan van aanpak van Jane Hawk, maar dan met veel meer humor die vooral in de hilarische dialogen naar boven komt.

De personages zijn ook best herkenbaar en te vergelijken met die uit oudere boeken. Benny is zo aardig als Odd Thomas, maar hij onderneemt zelf niet al te veel actie. In Harper Harper zou je ook best een Stormy Llewellyn kunnen zien. Maar in combinatie met Spike, een praktisch onverslaanbare entiteit, te vergelijken met de golem in Tiktak, zag ik veel van Tommy Phan en Deliverance Payne in dit duo. Bob Jericho heeft geen al te grote rol, maar leek ongeveer dezelfde taak te hebben als Ozzy Boone, de mentor van Odd Thomas.

Af en toe wordt dit verhaal onderbroken voor een flashback, waar we alles te weten komen over Benny's jeugd en vooral zijn verblijf op een speciale kostschool. Op het einde van het boek is er wel een kleine terugkoppeling naar dit verleden, maar het heeft niet die bijzondere samensmelting van plotlijnen die je eerst zou verwachten, en het is niet zo duidelijk waarom het belangrijk is dat we van al die rare ervaringen op de hoogte zijn, behalve misschien om ons te laten zien waarom Benny is wie hij is. Het zorgt voor spanningsopbouw, hoewel ik die rare gebeurtenissen soms toch iets over the top vond.

Wat wel leuk is, zijn de hoofdstuktitels van deze flashbacks, in het genre als "Terwijl Benny naar de auto vlucht, herinnert hij zich iets van op de kostschool". In de gewone hoofdstukken zet Koontz ook af en toe een alinea tussen haakjes, waarin hij de lezer rechtstreeks aanspreekt, soms omwille van opmerkingen die Spike hem achteraf gegeven zou hebben, en om tips te geven mocht je een leesclub over dit boek willen organiseren. Een beetje gimmicky misschien, maar het zorgt wel altijd voor een glimlach.

The Bad Weather Friend was een aangenaam, grappig en spannend verhaal dat mij er opnieuw aan herinnerde waarom ik ooit zo'n grote Koontz-fan ben geworden.

Recensie "November" - Thomas Olde Heuvelt

☆ ☆ ☆ ☆ ☆ 
De horrorverhalen van Thomas Olde Heuvelt zijn een plezier om te lezen. Met grote invloeden van Stephen King weet hij je goed te boeien met een langzame opbouw die je rillingen bezorgt. In zijn laatste boek, November, neemt hij ons mee naar een gemeenschap in de buurt van Seattle, Washington. Het is fijner om te lezen over een locatie dichter bij huis, zoals hij gebruikte in Hex en Orakel omwille van de betere herkenbaarheid, maar Bird Street komt met een tof kaartje en personagelijst die me deden denken aan Under The Dome van Stephen King.

Het wordt al snel duidelijk: er is iets vreemds gaande op Bird Street. Een hoog hek met prikkeldraad versperd de toegang tot het aangelegen bos. Alle bewoners zijn succes- en talentvol, en alles loopt altijd op wieltjes. Ze slagen in alles wat ze ondernemen. Ze hebben het geluk duidelijk aan hun kant.

Alleen in de maand november keert het tij en beginnen de pech en depressies elkaar snel op te volgen. De tieners voelen ook dat er iets met hun ouders aan de hand is. Thomas Olde Heuvelt onthult het mysterie stapvoetsgewijs, met een meesterlijk gevoel voor ritme. Regelmatig smijt hij een "vieze" scène in je gezicht. De hoofdstukken zijn verdeeld over de vier leden van het gezin Lewis (vader Ralph, moeder Luana, dochter Kaila en zoon Django) en het perspectief wisselt regelmatig, meestal op cliffhanger-momenten waarop je eigenlijk liever verder zou willen lezen over het personage dat je net nog aan het volgen was.

Ik probeer niet teveel te verklappen over het bovennatuurlijke element in dit boek, maar het deed me wel wat denken aan De Noodzaak van Stephen King. Het is een spannend verhaal waarbij je getuige bent van hoe de dingen grandieus kunnen mislopen door de foute beslissingen van de personages.

Recensie "Iconencollectie: Martin Luther King" - Pino Buongiorno

☆ ☆ ☆
Martin Luther King Jr. is één van die historische figuren waarvan iedereen verwacht dat je die kent, want ze zijn toch oh zo belangrijk geweest in de geschiedenis, maar meestal heb je geen flauw benul wie ze eigenlijk waren. Ik vond het dus super toen ik deze versie van zijn biografie vond in de ruilbibliotheek.

Het boek geeft eerst een overzicht van King's leven. In wat voor gezin hij geboren werd, hoe hij predikant werd, daarna belangenverdediger, hoe zijn aandacht zich uitbreidde van segregatie naar de Vietnamoorlog en armoede in het algemeen, en uiteindelijk zijn dood, neergeschoten op een avond buiten zijn motel.

Daarna volgt een fotoreportage over het leven in de jaren '50 en '60, en de verschillende toespraken en optochten van King, wat ik om eerlijk te zijn toch wat interessanter vond dan het eerste deel, waar je uiteindelijk maar van de ene naar de andere geweldloze maar abstracte protestactie loopt, zonder dat je er een duidelijk beeld van kan vormen. De foto's helpen echt wel om de man in de geschiedenis te plaatsen, en de citaten uit zijn boeken, van zijn vrouw en zijn beste vriend scheppen en uitgebreider beeld van de persoon zelf.

Wist je trouwens dat zijn geboortenaam eigenlijk Michael was i.p.v. Martin? En dat hij heel fel aan populariteit moest inboeten nadat hij zich openlijk tegen de Vietnamoorlog uitsprak? En dat hij een zwak had voor het vrouwelijk geslacht? En misschien wel tien keer of ze de hand van een president van de Verenigde Staten heeft geschud? Kom je dus allemaal te weten als je dit soort boeken leest!

Recensie "De Dragers van het Eikenblad: De Grijze Jager 4" - John Flanagan

☆ ☆ ☆ ☆
Het vierde boek in de reeks De Grijze Jager van John Flanagan heet De Dragers van het Eikenblad. Het is een heel indrukwekkend deel van deze avonturenreeks, waar de focus verschuift van hoofdpersonage Will naar zijn mentor Halt.

In het vorige deel, waren Will en Evanlyn, stiekem de dochter van koning Duncan van Araluen, gevangen genomen door de Skandiërs, het Scandinavische Vikingvolk in deze fantasiereeks. Jarl Erak helpt hen ontsnappen, maar dan wordt Evanlyn ontvoerd door een paardenvolk uit het Oosten, de Temujai. Ze ontdekken dat dit volk op oorlogspad is en de wereld wil veroveren. Eerst willen ze de schepen van de Skandiërs in handen krijgen, om dan uiteindelijk naar Araluen te varen.

Wat volgt is een samenwerking tussen twee vijanden om samen een derde partij het hoofd te kunnen bieden. Halt speelt hier een grote rol bij, die de leiders van de Skandiërs op meesterlijke wijze weet te overtuigen om hun instinct te negeren en zijn advies en hulp te aanvaarden.

Ik vond het een heel hoog Lord of the Rings-gehalte hebben. "Battle of Helm's Deep"-stuff. Veldslagscènes zoals bij Braveheart. Flanagan schrijft hier een fantastische choreografie zonder dat het saai wordt. Hij verandert van perspectief op de juiste momenten net om het interessant te houden.

Wat vooral opvalt is de groei van alle personages. Zowel Will als zijn beste vriend Arnaut die ouder, wijzer en krachtiger worden in wat ze doen. Halt, die meer en meer naar hun ideeën en voorstellen begint te luisteren, hen meer vertrouwt en respecteert. Erak die meer leert over het leiderschap. En dan is er Evanlyn/Cassandra die meer wil zijn dan gewoon een prinses en ook toenadering zoekt tot Will en ervoor zorgt dat hij de kans krijgt om dicht bij haar te blijven met een nieuwe functie, maar hij kiest toch trouw voor het pad van de Grijze Jager, wat bij haar niet in goede aarde valt (maar volgens mij Arnaut wél best zint...). Dit krijgt zeker nog een staartje...