"The Children of Men" van P.D. James vond ik persoonlijk minder goed dan de verfilming.
Op 1 januari 2021 (het boek is uitgebracht in 1992 en dus technisch
gezien science-fiction) wordt de op aarde laatstgeboren baby op
25-jarige leeftijd vermoord. De wereld is onvruchtbaar geworden, en het
bevolkingsaantal daalt in sneltempo. Iedereen wordt ouder en sterft,
maar er komen geen nieuwe mensen bij. Waar de film een spannende actie-thriller was, staat het boek vol
filosofische en religieuze praat en gebeurt er eigenlijk niet al te
veel. Ik ben er zeker van dat veel mensen de tegenovergestelde mening zullen
hebben, maar ik vond het boek zeer middelmatig. Ik word waarschijnlijk te fel beïnvloed door het reeds bestaande beeld
in mijn hoofd van het verhaal.
"Een kleine geschiedenis van bijna alles" van Bill Bryson behandelt écht bijna alles. De oerknal, de ouderdom van de aarde, de
ontdekking van radioactiviteit, loodvergiftiging, hoe atomen in elkaar
zitten, quantumtheorie, ... En dat zijn nog maar de eerste honderd
pagina's. Het stuk daarna over aardbevingen en vulkanen is best eng, dat
over het leven in de oceanen indrukwekkend. Spijtig genoeg blijft het einde van het boek minder interessant dan het begin. Maar het is zeker allemaal heel indrukwekkend bij elkaar gezet. Alleen
vraag ik me af welke ontdekkingen er in de voorbije 20 jaar geweest
zijn, waardoor de informatie in dit boek ondertussen misschien
achterhaald zijn. Dit vind ik altijd moeilijk bij non-fictie; wat klopt
er nog van, en wat is werkelijk de waarheid?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten