Ik heb vroeger de verfilming van "Christine" van Stephen King gezien, maar ik herinner er me niet veel van. Ik zou zeggen dat Christine een soort Transformer was die mensen opat maar nooit echt in een robot veranderde.
Het boek is echter heel anders. Het eerste en het derde deel van het verhaal worden verteld door Dennis, beste vriend van Arnie Cunningham, de jongen die voor 250 dollar het wrak van een Plymouth Fury uit 1958 overkoopt. Hij zag die op een dag ergens staan en werd er meteen verliefd op. Hij moest en zou de wagen hebben, en hij verdedigt het voertuig ook ten allen koste tegen iedereen die er nog maar vies naar kijkt.
Het tweede deel van het verhaal verandert de ik-verteller in een alwetende, derdepersoonsverteller. Dennis heeft immers beperkte kennis en in dit deel komen we een pak meer te weten via alle andere personages.
Nu ik het boek heb gelezen, besef ik dat het over obsessies gaat, en hoe die (letterlijk) een eigen leven kunnen gaan leiden. In de eerste plaats heb je de obsessie voor een bepaald materieel voorwerp, in dit geval een auto, waardoor een hobby of voorliefde voor iets echt wel extreme kantjes krijgt. Dan is er ook nog de obsessie voor bepaalde personen, wanneer bijvoorbeeld een verliefdheid degradeert tot meer dan lust, en hervalt in gewoon iemand willen hebben om te hebben. Sommige bezorgdheden van ouders met betrekking tot hun kinderen kunnen na verloop van tijd ook de vorm van obsessies krijgen, zeker als zij het doen en laten van hun kroost volledig willen controleren zodat ze de gewenste resultaten oogsten, bijvoorbeeld op het gebied van studiekeuzes. Ja, "Christine" zit vol met obsessies, manipulaties, vormen van controle over anderen. En Stephen King maakt het allemaal nog erger met zijn typische bovennatuurlijke toevoegingen; die uiteindelijk niet eens die verfilming hebben gehaald!
Het is lang geleden dat ik nog een Nederlandse vertaling van Stephen King las. Dit exemplaar kreeg ik in handen via onze Boekenruilkast Literaliefde. Ik begreep al snel waarom ik King liever in het Engels lees. Het is een heel Amerikaans verhaal, vol Engelse benamingen, en elk hoofdstuk wordt voorafgegaan door enkele Engelstalige regels uit oude rock 'n roll liedjesteksten. Om dat allemaal in combinatie met de voor de rest Nederlandse tekst te lezen, doet toch heel gek aan. De leesstem in mijn hoofd klinkt dan vol vreemde accentcombinaties...
Maar goed, het draait om het verhaal, en dat heeft me toch verrast wat betreft het "monster". Het zit toch een beetje anders in elkaar dan ik altijd heb gedacht en dat levert enkele spannende visuele scènes en dialogen op. Ik heb het even opgezocht, en blijkt dat de filmmakers inderdaad alles over de ontstaansgeschiedenis van de "demonische" auto eruit gegooid hebben, terwijl net die elementen het boek zo eng maken.
"Christine" is een goed horrorverhaal, mede doordat King tijd maakt om de personages eerst goed uit te werken voordat de eerste slachtoffers vallen. Het is de psychologische "devolutie" van Arnie die het net creepy maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten