Recensie "The House at the End of the World" - Dean Koontz

* * * * *

Weer een nieuwe Koontz! Spijtig genoeg is "The House at the End of the World" opnieuw geen al te dikke, maar ik vind hem wel een mooie cover hebben. En binnenin heeft de nieuwe uitgeverij van Koontz (Thomas & Mercer) ook eindelijk geleerd nieuwe hoofdstukken ook op een nieuwe pagina te laten beginnen; dat stoorde me wel in zijn laatste boeken.

Met die laatste boeken - en dan heb ik het over zijn publicaties na de thrillerreeks over Jane Hawk - greep hij stilletjesaan terug naar de stijl uit zijn gloriedagen in de jaren '80 en '90, maar hij was er nog niet helemaal.

"The House at the End of the World" is nu een glorieuze terugkeer naar zijn "monsterverhalen" zoals bijvoorbeeld "Midnight/Middernacht" en "Winter Moon/Wintermaan". Het verhaal boeide me van begin tot einde, en ik heb de laatste 200 pagina's zo goed als in één ruk uitgelezen.

Katie heeft de "beschaafde" wereld achter zich gelaten en leeft nu teruggetrokken op een eiland dat deel uitmaakt van een archipel. Haar redenen daarvoor worden duidelijk aan de hand van enkele flashbacks doorheen het boek. Haar leven daar wordt echter verstoord door een incident op een naburig eiland. "Stranger Things" is niet ver weg...

Het eerste deel van het boek volgen we alles vanuit haar perspectief, in tegenwoordige tijd. Heel het boek wordt trouwens in de tegenwoordige tijd verteld, zelfs de flashbacks. Ik ben gewend dat Koontz graag speelt met de werkwoordtijden, vooral ook om het contrast tussen protagonisten en antagonisten extra in de verf te zetten. Hier is dit dus niet het geval. Maar die tegenwoordige tijd zorgt wel voor een fris verhaal.

Even leek het erop dat het hele verhaal alleen vanuit Katie's perspectief zou worden verteld, maar uiteindelijk komen er ook andere personages bij. Aan de ene kant vind ik dat spijtig, maar aan de andere kant zorgt dit ook wel voor dynamiek. Hoewel er toch iets te zeggen valt voor het in mondjesmaat ontdekken van alle details samen met het hoofdpersonage, zonder plots alle antwoorden te krijgen via nevenpersonages.

Er zitten een aantal elementen in het verhaal waarvan ik dacht dat ze nog gebruikt gingen worden aan het einde, maar Koontz doet er uiteindelijk niets mee. Aan de ene kant misschien een gemiste kans, maar aan de andere kant zou het misschien te gruwelijk zijn geweest en meer iets voor echte horrorauteurs. Ja, misschien heb ik zelf wel een zieke fantasie wat dit soort dingen betreft...

Wat me vooral verbaasde, was dat na het verwachte einde er nog 50 pagina's overbleven, die volgens mij niet echt nodig waren. Het échte einde deed me wat denken aan "Mr Murder" en nog wat andere boeken waarin onze helden op de vlucht slaan voor een grote samenzwering, en ook wel aan de strijd van Chyna Shepherd in "Intensity/De Sadist" die alles doet om het meisje Ariel te redden.

Koontz heeft het al een paar keer eerder gedaan de laatste jaren, en ook hier zit er weer een verborgen verwijzing naar één van zijn eigen boeken, "One Door Away From Heaven/Verlossing". En ook sommige namen van extra personages zijn mogelijks verwijzingen naar ander werk.

In mijn ogen heeft Koontz weer puik werk geleverd met "The House at the End of the World", en het blijft enorm spijtig dat geen enkele Nederlandstalige uitgeverij geïnteresseerd is in een vertaling van zijn "recente" boeken.