Deze maand heb ik zowel het dikste, als het dunste boek van dit jaar gelezen. Dat had best een grappige foto kunnen zijn, alleen zij twee bovenop elkaar, als een koppeltje met zo'n verschil in lengte dat je u meteen afvraagt hoe ze het praktisch voor elkaar krijgen. Maar ik heb zelfs nog twee boeken extra gelezen, waaronder nog eens een ebook.
Geheel onverwachts kwam ik in het bezit van "Dat is wat
ik bemin" van Isabelle Rossaert. Een klein boekje, slechts 150
pagina's, iets waar ik normaal gezien geen twintig euro aan zou geven.
Maar ik mocht Rossaert ontmoeten op een auteur-evenement van boekhandel
Malpertuis in Genk, en zij vertelde zo enthousiast over haar boek dat ik
het gewoon moest kopen. Ik wist op voorhand dat het een pijnlijke
leeservaring zou worden. Liefde speelt immers een centrale rol, en dan
ook nog een liefde die niet mocht zijn. Ook al is het dus maar een klein boekje, het zit boordevol gevoelens. Het depressieve leven van Valérie in Parijs,
gevlucht van alles naar een anoniem bestaan in een grote stad, is heel
herkenbaar. Jean Michel is haar redder, en het mooie is dat ze zich ook
láát redden. Op het einde had ik nog een deel verwacht uit Valérie's
dagboek. Dat had de cirkel nog mooi rond kunnen maken. Nu was het einde net iets
te snel gedaan.
Lang uitgesteld, maar ik heb eindelijk het 920 pagina's tellende "Ireland Awakening" van Edward Rutherfurd gelezen. Wat trouwens een pseudoniem is, ontdekte ik onlangs! Zijn echte name is
Francis Edward Wintle. Dat hij voor zijn boeken een andere naam gekozen heeft, zal vast wel een reden gehad hebben; ik weet niet welke. Hoe dan ook, ooit was er een tijd dat ik verzot was op dikke boeken als deze. Eerst heb ik "Sarum" en "Londen" gelezen van Wintle (oeps, sorry, Rutherfurd bedoel ik). Daarna enkele boeken van James Michener erdoor gejaagd. Toen "New York" van Rutherfurd, en daar begon het ongenoegen al een beetje te knagen. Vorig jaar heb ik "Dublin" gelezen en nu dus "Ireland Awakening". En deze boeken zijn veranderd van een interessante leeservaring vol geschiedenisweetjes in een werkelijke opgave. De geografische locaties verschillen dan wel van boek tot boek, maar de mensen blijven uiteindelijk hetzelfde. Iedereen heeft dezelfde problemen, dezelfde dromen en verlangens, dezelfde politieke ambities, dezelfde religieuze discussies, ... Het meest interessante aan deze boeken over Ierland is de grote tegenstelling tussen het katholieke Ierland en het protestantse Engeland, maar een duidelijke uitleg over hun verschillen ontbreekt eigenlijk, ik mis precies wat basiskennis, en opeens zit je halverwege een verhaal en denk je bij jezelf, "Waar maakt iedereen zich in godsnaam toch zo druk over?!" Inderdaad, "in godsnaam", dat is wel de essentie. Ook de zinsconstructies van Rutherfurd beginnen me wat tegen te steken. Heel veel komma's en tangconstructies. Op het einde van een zin weet je niet meer waar het begin over ging. Ik zou van hem nog graag "The Forest" willen lezen, maar volgens mij gaat het nog een hele tijd duren voordat ik me weer aan zo'n boek waag.
Na lang zoeken vond ik eindelijk een betaalbaar exemplaar van "The Providence Rider" van Robert McCammon. Uitgebracht in 2012, de eerste maar ook énige editie is momenteel een felbegeerd verzamelstuk. Heel vreemd, maar als vierde deel in een reeks over "probleemoplosser" Matthew Corbett, zo'n beetje de eerste privédetective wiens zaken zich rond het jaar 1700 voordoen, is het nooit in herdruk gekomen. Ondanks dat er daarna een vijfde deel verschenen is - en deze maand zelfs deel zes! Je kon online wel tweedehands exemplaren vinden, maar onder de $50 hoefde je al niet te zoeken, en sommige exemplaren staan zelfs geprijsd aan $200! Dus toen ik op Amazon een boek vond dat me maar €40 zou kosten, heb ik niet lang getwijfeld. Bestellen die handel! Eens toegekomen, bleek dat ik me een bibliotheekexemplaar heb aangeschaft: een stempel van de Gwinnett County Public Library ontsiert de bovenkant van het boek, maar çoit, het is de inhoud die telt. Het was eventjes geleden dat ik de andere verhalen van Matthew Corbett las, dus ik kon het personage niet zo goed meer plaatsen en enkele verwijzingen snapte ik niet meer volledig, maar dit verhaal bestaat uiteindelijk op zichzelf en het is er eentje waar ik veel plezier aan beleefde. McCammon weeft een goede combinatie van mysterie en humor. Ondanks zijn ervaring komt het hoofdpersonage af en toe toch nog wat naïef over. Oké, hij is nog jong, maar je zou denken dat hij toch wel wat slimmer zou zijn. Gelukkig zet hij de nieuwe situatie snel naar zijn hand. En op het einde beseft hij zelf dat hij niet meer dezelfde man is als vroeger. In juni verschijnt "Freedom of the Mask", en ik kijk er nu al naar uit!
Lang geleden dat ik nog een ebook gelezen heb. "ARIA: Left Luggage" van Geoff Nelder was perfect om er terug in te komen. De eerste dag dat ik hem las, vergat ik bijna terug aan het werk te gaan na mijn middagpauze. Ik ken Geoff Nelder vooral van humoristische misdaadverhalen, typisch Brits, een beetje te vergelijken met de film "In Bruges" met Colin Farell. Deze science-fiction thriller was iets nieuws, en ik heb er wat gemengde gevoelens bij. Inhoudelijk lees ik dit soort verhalen liever, maar qua stijl vind ik komische krimi toch beter passen bij Nelder. Het verhaal bestaat voornamelijk uit dialogen, en ik vind het mysterie er niet goed genoeg door naar boven komen. Misschien is dit louter persoonlijke smaak, en vind ik beschrijvingen van gebeurtenissen gewoon leuker dan korte samenvattingen in dialogen. Het verhaal mist wat inkleding. De scènes in het vliegtuig vond ik wel goed, daar was alles duidelijk, heel visueel, met grappig heen-en-weer gepraat tussen de twee belangrijkste personages. Maar halverwege verandert de toon van het verhaal, wanneer twee groepen van personages samen komen. Vanaf hier verandert het verhaal in een post-apocalyptische thriller. De humor is niet meer geforceerd, de dialogen zijn natuurlijker, en het verhaal springt niet meer heen en weer tussen de verschillende personages, wat de structuur veel stabieler maakt. "ARIA" heeft nog twee vervolgdelen, en dankzij de tweede helft van dit eerste boek ga ik die zeker ook nog lezen.
