Het vervolg op "The Silent Corner" is veel beter dan dat boek. Waarschijnlijk omdat ik lage verwachtingen had omdat het vorige toch wat tegenviel. Het verhaal draait om FBI-agente Jane Hawk, wiens man vermoord werd door een groepering elitisten die de wereld wil verbeteren door iedereen te vermoorden die de maatschappij in een naar hun mening verkeerde richting zouden sturen. Iets wat me een beetje deed denken aan Hydra's plannen in de superheldenfilm "Captain America: The Winter Soldier". Ze willen 210.000 mensen in totaal doden, 8.400 mensen per jaar, geselecteerd door een speciaal computermodel. Jane zint op wraak en rechtvaardigheid, en gaat achter de boosdoeners aan. In dit deel wordt haar personage pas echt uitgediept. Op een bepaald moment ziet ze een gezin dat het slachtoffer dreigt te worden van een bende. Jane schuift haar eigen queeste opzij en gaat hen achterna. Dit is iets wat Odd Thomas ook zou doen. Maar waar Odd nog een vredelievende oplossing voor de problemen zou zoeken, is Jane dodelijk. Ze is harder dan Odd, meedogenlozer, en zeker ook brutaler. Maar ook die dingen maken haar menselijker, en ik vond het een stuk fijner om over haar te lezen dan bij het vorige boek.
Ik had al van "Dolores Claiborne" gehoord maar ik had nog nooit het boek gelezen of de film gezien. Ik wist dus totaal niet wat te verwachten. En zo blijkt dit boek weer eens te bewijzen dat de creaties van Stephen King ofwel geweldig ofwel erbarmelijk slecht zijn. Een tussenmaat zit er precies niet in. Dit boek is één doorlopende tekst, niet verdeeld in hoofdstukken of andere segmenten. Het hoofdpersonage Dolores is de hele tijd aan het woord, een ik-persoon die soms andere mensen aanspreekt (ze geeft een getuigenis in een politiekantoor) maar hun deel van het gesprek hoor je nooit. Dit maakt het boek vermoeiend, je hebt geen vaste ankers waar je makkelijk kunt pauzeren tussen de leesperiodes door. Dolores blijft maar gaan en gaan. Ook inhoudelijk is het boek slaapverwekkend. Een derde van het boek gepasseerd, kwam er eindelijk een interessante gebeurtenis: Dolores die van haar echtgenoot wil vluchten samen met de kinderen, hun geld van de bank wil halen, en dan ontdekt dat haar man de rekeningen al heeft geplunderd. Met deze scène start een interessant deel van het boek, waarbij je eindelijk wat sympathie voelt voor Dolores. Het einde is dan weer net zo langdradig als het eerste stuk. De structuur van het boek is natuurlijk intentioneel zo gemaakt, spijtig genoeg werkt het niet voor mij persoonlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten