vrijdag 8 juli 2016

Zo vader, zo zoon

Met Daan naar de bibliotheek gaan, is een tweevoudig proces. Eerst gaan we naar de DVD’s in de kinderafdeling, op zoek naar goede animatiefilms. Dat is een tijdverdrijf waar we allebei plezier aan beleven. Ik ben namelijk ook verzot op animatiefilms, eens te meer sinds ze die met Vlaamse stemmen dubben. Het spijt me, maar van die karikaturale Hollandse piepstemmetjes kreeg ik echt kippenvel, en niet de fijne soort. Ik denk dat ik daarom als kind zo vroeg originele versies van films ben gaan kijken, en waardoor mijn kennis van de Engelse taal een voorsprong heeft gekregen.

De avond voor ons bibliotheekbezoek, zocht ik online wat films op waarvan ik dacht dat ze misschien wel geschikt waren voor Daan. YouTube is daarbij handig, want dan kan ik hem meteen de trailers laten zien en kan hij zelf beslissen of we ze gaan bekijken of niet. Een trailer zegt natuurlijk niet veel, en nog minder als je maar 5 jaar oud bent, dus Daan vond al mijn suggesties goed. In de bib was het even zoeken, maar we hebben er drie gevonden: “WALL-E”, “De Vijf Legendes” en “Wreck-it Ralph”. De anderen waren al uitgeleend, en "Sinbad" en “Home” vonden we niet eens in de bibliotheekcatalogus terug. Maar volgens Daan heeft hij die laatste bij zijn mama al eens gezien. Wel spijtig, want ik zou daar de originele versie, met de stem van Jim Parsons (Sheldon uit “The Big Bang Theory”) wel eens van willen zien. Daan koos zelf nog een DVD van Spongebob; niet meteen wat ik hoogstaande animatie zou noemen, maar goed, als hij die per se wil … Ook wou hij "Monsters University" nog een keer meenemen. Hij heeft die nog maar 35 keer gezien, en hij wil naar de volle 50 gaan denk ik ...

Na de DVD’s trokken we naar de boeken. Daar is het soms nog moeilijker om te voorspellen wat Daan leuk zou vinden of niet. Zijn favoriet bleek “Waar is de ridder?” te zijn, een boek dat hij ook al van bij zijn mama kende, en waar op elke pagina een hoop ridders verstopt zitten (135 doorheen het hele boek!) en die je dan moet zoeken en tellen (we kwamen zelf maar tot 133). Dit boek hebben we de voorbije week al een aantal avonden gelezen. Een ander boek is er eentje uit de reeks van Elmer de kleurtjesolifanten. Deze heet “Elmer en de walvissen”. Dit vind ik leuke boeken om voor te lezen met verschillende stemmetjes voor de personages, maar Daan heeft er nogal kritiek op. "Elmer zijn stem klinkt zo niet!" zegt hij. "Hoe klinkt Elmer dan wel?" vraag ik. "Als ik lees klinkt Elmer zijn stem zoals mijn stem," antwoordt hij. Ik geef mijn Elmer een lagere stem, hij praat traag en wat zingend, en rekt de eindletters van woorden wat uit. Eigenlijk een beetje zoals Dory uit “Finding Nemo” die als een walvis probeert te praten. Opa Otto heeft dan weer een meer vermoeide, hese stem, en neef Wilbur praat een beetje nasaal en alsof er de hele tijd iemand op zijn tenen trapt. Het moeilijkste vind ik consequent blijven, zeker als er verschillende personages door elkaar praten, en ik me moet proberen te herinneren met wat voor stem iedereen ook alweer praat …

We hebben nog een paar andere boeken meegenomen, maar die zijn uiteindelijk toch minder populair: “Konijn’s Winterwandeling” en “Pinkie en Kleintje”. De eerste is wel leuk met reliëf in de tekeningen, maar ze zijn allebei net iets te braaf geworden voor Daan z'n interesses, vrees ik.

Het volgende bibliotheekbezoek zal ergens in augustus zijn!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten