Boeken verslonden in april

In maart heb ik twee bekende auteurs voor de eerste keer in m'n leven gelezen: Henning Mankell en John Grisham. Beide boeken heb ik gekocht tijdens de boekenverkoop van de bibliotheek in Genk voor 11.11.11. Deze maand was het de beurt aan de derde: Isabel Allende. Ik las haar "Maya's Notebook" en was aangenaam verrast. We ontmoeten Maya, gevlucht uit de Verenigde Staten naar Chili, maar het duurt even eer we te weten komen wie ze is en waarom ze dat doet. In haar notitieboek schrijft ze over haar ervaringen in Chili en over haar verleden. Ze begint met haar familie, hoe haar ouders elkaar ontmoet hebben, haar jeugd, en zo tot haar huidige situatie. Het is leuk om haar stukje voor stukje te leren kennen, net zoals je in het echte leven iemand nieuw leert kennen en die persoon elke keer je elkaar ziet weer iets nieuws over zichzelf vertelt. Op die manier begin je van haar te houden, en als je dan uiteindelijk leest over de slechte beslissingen die ze genomen heeft waardoor haar leven zo ontspoorde, dan vind je dat zo erg dat je wenst dat je erbij had kunnen zijn om haar daarvan te behoeden. Alleen het moment dat Maya verliefd wordt, stak bij mij wat tegen. Het gebeurt zo plots en snel dat het ongeloofwaardig overkomt. Het is voor haar echt liefde op het eerste gezicht, want ze kent de kerel in kwestie eigenlijk niet. Niet dat ik niet geloof in liefde op het eerste gezicht, ik heb er zelfs ervaring mee, maar net die ervaringen maken het moeilijk voor mij om te geloven dat iemand als Maya er ook slachtoffer aan kan vallen.

In het kader van "lees eens een klassieker" heb ik "Treasure Island" van Robert Louis Stevenson gelezen. Ik kende het verhaal vooral door alle verschillende adaptaties die er van zijn gemaakt, maar kan me niet herinneren het ooit gelezen te hebben. Misschien in m'n jeugd in 't Nederlands ... Deze Penguin Classic heb ik een tijdje geleden via Proxis gekocht; door online enquêtes in te vullen, verdien ik regelmatig kortingsbonnen waardoor ik dan een goedkoop boek bestel zodat ik in feite alleen maar de verzendingskosten hoef te betalen. En door de televisiereeks "Black Sails", een prequel van "Treasure Island" over hoe Captain Flint en John Silver elkaar hebben ontmoet, had ik al lang zin om deze klassieker aan mijn boekencollectie toe te voegen. Tijdens het lezen versprong mijn beeld van Silver constant van Luke Arnold, die hem in de reeks speelt, naar Charlton Heston, die hem in een verfilming speelde, en af en toe zelfs naar Robert Newton, waarschijnlijk de allereerste incarnatie van het personage die ik ooit gezien heb. Maar goed, het is heel duidelijk waarom het boek een klassieker is. De Engelse taal heeft toch wel wat verandering ondergaan, niet zozeer qua woordkeuze, maar ook wat zinsbouw betreft. Deze oude stijl leest vlotjes maar vergt wel een aanpassing bij de lezer. Dat terzijde, het verhaal blijft er staan en zorgt nog steeds voor dromen en fantasieën zelfs bij kleine jongens van bijna 37 jaar.

Één van mijn allerliefste jeugdboeken. Ik heb "De gebroeders Leeuwenhart" van Astrid Lindgren de eerste keer gelezen toen ik tien jaar was, en het is het eerste boek dat ik in de bibliotheek verlengd heb omdat ik het opnieuw wou lezen. Ik was al een tijdje op zoek naar een eigen exemplaar van dit boek, en was zo blij het in de laatste boekenverkoop van de bibliotheek in Genk opeens te zien liggen. En 26 jaar later vind ik het nog steeds een pareltje: twee broers die sterven en zo in een andere wereld terecht komen. Het is fantasy voor kinderen, maar die wereld lijkt even echt als wat je bijvoorbeeld in "The Lord of the Rings" kunt lezen. Wat zou het trouwens ook mooi zijn, mocht het leven na de dood er inderdaad zo uit zien. Als volwassene stel ik nu wel de vraag: is het hele verhaal ingebeeld? Speelt het allemaal alleen af in het hoofd van Kruimel, als een soort koortsdroom, voordat hij écht sterft aan zijn ziekte in de echte wereld? Een droom die hij voor zichzelf opwekt om zo de kans te krijgen even dapper te zijn als zijn broer die hem uit de brand heeft gered?

Het is heel vreemd hoe ik na het spelen van het spel "Gray Matter" plots een boek onder ogen krijg dat handelt over neuro(psycho)logie. Het gevolg hiervan is wel dat in mijn hoofd alle tekst voorgelezen werd door Steven Pacey, die in het avonturenspel de stem van David Styles inspreekt. "In the Palaces of Memory" van George Johnson doet me ook meteen denken aan de versie van Sherlock Holmes gespeeld door Benedict Cumberbatch, waar hij zich soms terugtrekt in zijn "mind palace". Dit boek gaat dan ook over hoe een bioloog, een fysicus en een filosoof proberen te verklaren hoe het menselijk brein alles wat we zien, horen en doen opslaat op zo'n manier dat we de dingen soms na jaren ons opnieuw voor de geest kunnen halen. Intrigerend, dat wel, maar het boek dateert al van 1991 en ik vraag me echt af hoe ver ze al gevorderd zijn in dit onderzoek, en wat er vandaag de dag allemaal mogelijk is, zowel in het vergemakkelijken van herinneringen ophalen als het blokkeren ervan.

Na bijna acht jaar kan ik hem eindelijk aan mijn collectie van Indy-spullen toevoegen: de adaptatie van "Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull", geschreven door James Rollins. Lang naar gezocht, nooit een Nederlandse versie van gevonden, dus uiteindelijk toch maar een tweedehands versie van het originele Engels gekocht. Ik heb 23 andere boeken van Indiana Jones, acht boekjes van Young Indiana Jones, "The Lost Journal of Indiana Jones", alle vier de films op DVD, het eerste seizoen van de TV-reeks "Young Indiana Jones" (de andere seizoenen werden nooit met Nederlandse ondertiteling uitgebracht), drie computerspellen ("Last Crusade," "Fate of Atlantis" en "Infernal Machine"), twee Playstationspellen ("Emperor's Tomb" en "Staff of Kings"), een zelfgemaakte "Grail Diary", een lederen jasje en een vilten hoed. Overdreven? Misschien wel. Maar ik maak er geen geheim van dat dit mijn favoriete avonturenfilmheld is, en ik kijk uit naar de release van de vijfde film, ook al ligt die nog enkele jaren in de toekomst. Het boek van "Crystal Skull" bevat veel extra scènes, en maken het verhaal completer. Een heel luchtig tussendoor boek, een avonturenverhaal, maar niet van dezelfde kwaliteit als de andere Indy-boeken in mijn collectie. Duidelijk geschreven met het filmscript als basis. Bij elke bladzijde die ik omsloeg, kreeg ik wel zin om de film te gaan kijken.

Onverwachts kwam er nog een extra boek tussen: "Het Smelt" van Lize Spit. Ik had gereageerd op een oproep voor ons personeelsmagazine; ze zochten recensies van spannende boeken. Eerst stuurde ik mijn bespreking van "The Shepherd" van Ethan Cross in. Achteraf bleek dat ze graag een schrijver van Vlaamse bodem zochten, en dat Lize Spit best een aanrader was. Omdat ik niet wist of ik het boek op tijd uit zou krijgen, stuurde ik alvast mijn recensie van "De Engelenmaker" van Stefan Brijs in. Ondertussen begon ik al wel te lezen. Toen ik halverwege was, wist ik eigenlijk al dat dit boek, ondanks dat het zeer goed geschreven is, niet echt mijn stijl is. Op het eerste zicht een nostalgische jeugdroman over vriendschap en opgroeien rond de eeuwwisseling in een klein Kempens dorp. Twintiger Eva keert terug naar haar roots en mijmert over de zomer toen ze 14 was. Hoewel de personages tien jaar jonger zijn dan ik, zijn de gelijkenissen met mijn eigen jeugd treffend. De tekst is doorspekt met rake bemerkingen over alledaagse dingen en zorgen voor een herkenbare leeservaring. Het nostalgische ruimt snel plaats voor rauwe volwassen thema’s: de dood, schuld en wraak, en seks. De grote aanwezigheid van dat laatste stoort me wel, ook al hoort het bij dat opgroeien. De volwassen Eva die plots haar onderbuur bevredigt en de voorbeelden van de ontluikende seksualiteit die zich tot vermoeiens toe opstapelen (ook al zijn ze de katalysator voor het verschrikkelijke einde), gaven me een dubbel gevoel. Heel goed geschreven, maar er volledig van genieten lukte niet omdat ik me er zo ongemakkelijk bij voelde. Maar dat is de bedoeling van dit boek.Persoonlijk vind ik het te confronterend met het belang dat we al op jonge leeftijd aan de seksuele aspecten van het leven hechten. Zeker als man, want als tienerjongens denken we inderdaad bijna aan niks anders. Dit boek is een voorbeeld van hoe zoiets uit de hand kan lopen. Dat gebrek aan respect, het behandelen van vrouwen als gebruiksvoorwerpen, dat voelt aan als mokerslagen in het gezicht van de lezer. En die bewustmaking is natuurlijk goed, bij mannen die inderdaad nog vastzitten in hun puberteit en dat gedrag doortrekken naar hun volwassen leven. Maar als je je al bewust bent van hoe smerig andere mannen zich kunnen gedragen, begin je je in hun plaats te schamen en vraag je je af hoe het komt dat de mensheid nog niet is uitgestorven. Maar het boek blijft een sterk staaltje schrijverstalent. En wie hier van houdt, moet zeker ook "Boy's Life" van Robert McCammon lezen.

Dit was het laatste boek dat ik in april heb uitgelezen. Halverwege de maand ben ik wel begonnen in "Ireland Awakening" van Edward Rutherfurd, maar omdat dit een boek van 920 bladzijden is, ga ik er nog wel even zoet mee zijn en hem dus bij de gelezen boeken van mei laten meetellen.