Boeken verslonden in februari

Hé, deze blog bestaat nog?
- Jazeker.

Waarom dan een maand lang geen nieuwe berichten? Is uw leven zo saai tegenwoordig?
- Nee hoor, er is vanalles gebeurd, maar ook wel dingen die mijn status als single "in het gedrang" dreigden te brengen.

Heel goed toch!
- Jazeker, op dat moment wel, maar uiteindelijk is het op niets uitgedraaid (verrassing!) dus daarom beperk ik mij even tot het vertellen over de boeken die ik afgelopen maand heb gelezen.

Het eerste boek van februari was "Brooklyn" van Colm Tóibín. Op 20 februari hadden we hiervoor immers een bijeenkomst van de leesclub in de bibliotheek van Genk. Ik denk altijd dat ik een paar weken over die boeken ga doen, maar meestal lees ik ze toch redelijk snel uit. "Brooklyn" was weer eens iets compleet anders dan wat ik normaal lees. Nu ja, "normaal"? Heb ik eigenlijk nog wel een normaal leespatroon? Hoe dan ook, mijn mening over "Brooklyn" blijft eigenlijk onverschillig. Het is geen slecht boek, maar ik vind het ook geen goed boek. Het leest als een "oud" boek, en het is dan ook een historisch verhaal - hoewel het duurde tot ze naar de première van "Singin' in the Rain" gaan voordat ik wist in welk jaar het zich eigenlijk afspeelt. Oké, ik geef het toe, ik vond het meestal een saai boek, en van de eerste helft vond ik alleen het stuk op het schip leuk om te lezen. Tot een tragedie me eindelijk in connectie bracht met het menselijke in het verhaal. Toen besefte ik opeens dat het best herkenbaar is: iemand die zijn oude leven verlaat om nieuwe kansen te ontdekken; heimwee krijgen naar huis; afscheid moeten nemen van iemand dierbaar; tussendoor nog verliefd worden ook ...  Maar bij dat laatste was ik toch niet overtuigd. Tony (moeilijk tegenwoordig om een boek te lezen met een personage dat zo heet, zonder er een miljardair met een ringbaardje bij voor te stellen) was in mijn ogen maar een zwakkeling. Ik herkende veel van mezelf in hem, en vond het dus raar dat iemand voor hem zou vallen. Maar valt Eilis eigenlijk wel voor hem? Ze zit constant te twijfelen over haar gevoelens, ze moet er steeds te fel bij nadenken, er gebeurt nooit iets spontaans. Ik zag hier dus van in het begin geen goede afloop in.

Eindelijk kon ik beginnen in het boek waar ik het meest naar uit keek. In een filmpje in de nieuwsbrief van Goodreads, maakte Alexandra Bracken vorige maand reclame voor haar nieuwe boek, "Passenger". Ik geraakte meteen betoverd en kon niet anders dan het boek bestellen. Om te beginnen heeft het de mooiste omslag die ik in lange tijd gezien heb. Maar ik ben zeker niemand om op het uiterlijk af te gaan - dat van de schrijfster mag er trouwens ook best zijn - dus begon ik gretig te lezen in wat ik dacht wat een tijdreizend avonturenverhaal ging zijn in de stijl van het oude computerspel "Lost in Time" van Coktel Vision (1993). Uiteindelijk bleek het iets compleet anders te zijn, meer in de sfeer van die oude TV-reeks "Sliders" maar dan met tijdreizen in plaats van parallelle dimensies. Hoe dan ook, het is een geweldig boek. Is het Fantasy? Science-fiction? Historisch? Een beetje van allemaal? Het is in ieder geval Avontuur, en ik kijk al uit naar het vervolg!

Tijd voor iets luchtigers in de vorm van Shakespeare's "The Empire Striketh Back", "The Jedi Doth Return" en "The Phantom of Menace", alledrie van de hand van Ian Doescher. Een tijdje geleden had ik "Star Wars" al gelezen en het was best wel grappig om het verhaal in die stijl te zien. "Empire" is eigenlijk meer van hetzelfde, maar met toch wel wat meer humor in extra scènes en dialogen. "Jedi" viel wat tegen, oftewel was het nieuwe eraf. "Phantom" wist me eerst ook niet te bekoren en ik begon er al tegenop te zien dat me hierna "Clones" en "Revenge" nog te wachten staan, tot enkele grappige stukken in de tweede helft het tij keerden.

Daarna was ik toch opgelucht om terug te keren naar wat normaler leesvoer.  "A Song for Issy Bradley" van Carys Bray is een moeilijk boek om in te geraken, maar eens dat lukt, is het wel degelijke lectuur. Het verhaal is zo religieus, tegen het afstotelijke aan, maar je wordt het snel gewoon, zeker wanneer elk personage aan z'n geloof begint te twijfelen. We volgen een heel religieuze familie die de dood van een kind moet verwerken, en op een bepaald punt begin je je af te vragen of gelovige mensen soms een moeilijkere rouwperiode doormaken dan niet-gelovigen. Maar uiteindelijk gaan ze allemaal toch verder met hun leven wanneer ze geconfronteerd worden met andere problemen. Behalve de moeder, nieuw in het geloof en nu verloren en depressief. Het boek gaat over heel herkenbare thema's, en ik hou ervan hoe de hoofdstukken afwisselen tussen de verschillende familieleden, en soms elkaars pad kruisen. Alleen het einde was wat teleurstellend; wanneer je denkt dat de climax eraan gaat komen, is het plots gedaan.

Als laatste boek deze maand, wat het totaal op het grandioze geluksgetal 7 brengt, heb ik "The Shepherd" van Ethan Cross gelezen. Het was zeer lang geleden dat ik nog eens een rasechte thriller heb gelezen. Best wel vreemd, want er is een tijd geweest dat ik nauwelijks iets anders las. Dat was vroeger gewoon "mijn" genre. Maar in dit boek voelt alles nu zo onwerkelijk, tot aan het onnozele toe zelfs. Ongeloofwaardig, en duidelijk verzonnen. Als een goedkope actiefilm die niet eens de filmzalen haalt. De spanningsopbouw is eigenlijk langdradig, met saaie beschrijvingen, en de innerlijke dialoog te uitleggerig. Alsof ze elke beweging willen goedpraten zoals je als lezer niet constant zou denken, "Waarom doet die stommerik dát nu?" En alle personages zijn zo verdomd arrogant, alsof ze álles weten en alles perfect doen. Gelukkig kwam er na 100 bladzijden een onverwachte plotwending die het boek uiteindelijk toch boeiend maakte. Hoewel de schrijfstijl wel hetzelfde blijft, is het op die manier toch nog leesbaar geworden. Na een tijdje begon ik er zelfs terug plezier in te krijgen. Gelukkig, want anders was dit boek nogal een teleurstelling geweest. Dan kwam het einde, met een tweede plotwending, en de boel werd weer eventjes lachwekkend, een combinatie "Wayward Pines" met de film "Unbreakable". Maar dit geeft natuurlijk de mogelijkheid tot vervolgverhalen. Al bij al viel het boek best mee, en ik zal het vervolg waarschijnlijk ook wel lezen.

Volgende maand ga ik voor de eerste keer een boek lezen van een paar bekende auteurs: Henning Mankell, John Grisham en Isabel Allende. Ik ben benieuwd ...